Skírnir - 01.01.1905, Síða 82

82
Ritdómar.
Ritdómar.
Æfintýri og sögur eftir H. C. Andersen. Steingrimur Thor.steinsxon
þýddi. Reykjavik 1904. [Kostnaðarm. Gudm. Gamalielsson].
X + 311 bls.
Æfint/ri H. C. Andersens hafa fariS land úr latidi. Þau eru
heimsfræg. Líklega fyrnast mörg þeirra seint eða aldrei. Þvt veldur
jafnt efni þeirra og búningur. Þau eru ekki leikfang setn aðeins
gleður börnin stutta stund, leikfang sem þau fleygja svo út í skotr
undir eins og þau sjá »hvað er itinan í«. Því að »innan í« er oft
skínandi gimsteinn eða perla, sem hefir sitt gildi fyrir gamlan jafnt
sem ungan. I þeim sér barnið í hylhngum skáldskaparins mörg af
meginsannindum mannlífsins. Þatt koma þar ekki sem dauðar þul-
ur, heldur í lifandi myndum, litríkum og fjölskrúðugum, en um
leið svo sönnum. Þau eru eitts konar draumar andríkrar barnssálar
um tilveruna, og af þvi þessir draumar eru rutinir af reynsluuni
sjálfri, rætast þeir í hverju spori og rifjast þá upp aftur. Þess-
vegna heilla þessi æfintyri jafnt gamla og unga. Fyrir barnið eru
þau morgunroöinn, sem boðar daginn með anuríki hans og iinaðij
öldungnum eru þau kvöldroðinn með endttrminningunum; en báð-
um lýsir sama sólin — barnseðlið, skapandi, vermandi og lífgandi-
Og loksins er nú fallegt úrval þessara æfint/ra, 27 að tölu,
komið í íslenzkri þ/ðingu. Það er reyndar furða, hve lengi það
hefir dregist. íslendingar hafa þó unnað æfint/rum og eiga sitt-
hvað af því tagi í fórum sínum. Þeir hafa líka stundum verið
dálítið upp með sér af því að íslenzku skáldin, Jónas Hallgrímsson
og Grímur Thomsen, voru ntanna fyrstir til að viðurkenna Ander-
sen, en samt hafa þangað til nú aðeins komið örfá af æfint/rum
hans í íslettzkri þ/ðingu. Jónas byrjaði með því að segja efnið úr
einni þeirra upp á íslenzku, og er snild á því, en ekki held eg
það yrði margra meðfæri að leika slíkt eftir, svo að einkenni Ander-
sens haldist. Til þess verður að þ/ða hann eins og hvert annað
útlent, skáld, þó ísleuzkum börnum sé ókunnugt um margt af því
sent æfint/rin tala um.
Þ/ðing sú er hér ræðir nm er eins og vænta mátti gerð af
hinni mestu alúð og nákvæmni. Víðast er málið ljómandi fagurt,
1/singarnar glæsilegar, samtölin smellin og blæ Andersens haldið.
Á stöku stað finst mér þó að frásögnin yrði eirtfaldari, barnslegri