Skírnir

Årgang

Skírnir - 01.12.1906, Side 80

Skírnir - 01.12.1906, Side 80
.368 Ritdómar. Skírnir. hann bak við blæjnna og endnispeglar hann í Ijómandi myndum auðugs ímyndunarafl8. Mig langar til að koma með tilvitnanir, en hætti við það, það er synd að taka einstakar vísur úr hinu fasta samhengi kvæðanna, og eigi að útlista efui þeirra, verður það langt mál. í hverju erindi er oft heill hugmyndaheimur. Þess vegna þykja manni þessi kvæði þvl' betri sem nmður les þau oftar, þar ,er svo mikil úts/n milli línanna, fyrir þann sem nennir að lesa jmeð athygli. III er stórnýjung í íslenzkum bókmentum — myndir sunnan úr heimi: »Kvöld . í Róm«, »Bátferð«, »Dísarhöll«, »Skuggar«, »Skyjafar«, »Colosseum«, »Kirkjan í Mílanó«, »Suðurhaf«, »Æt‘intýr Hirðingjans«, »Skriflabúðin« o. fl. — hvert öðru betra. Yfir öll- um þessum kvæðum er einhver heimsborgarabragur. Heimurinn ,með öllu sínu státi, list og prýði kemst einhvern veginn svo vel ffyrir í þessum rammíslenzku ljóðum, rétt eins og íslenzkan væri móðurmál heimsmenningarinnar. Almætti íslenzkunnar! flaug mér í hug, þegar eg las þessi kvæði. Og svo datt mér annað í hug: Eg fór að hugsa um það, hvað þingið og stjóruin mundu gera, ef hingað bærist sú fregn, að fjöldi slíkra íslenzkra jsnildarkvæða væri á víð og dreif suður í löndum. Þau lægju þar í loftinu, en enginn gæti náð í þau nema Einar Benediktsson sýslu- -maður. Skyldi þing og stjórn gera hann út með nesti og nýja skó til að sækja ljóðin ? Skyldi þjóðin telja það eftir? Eiuhverir kynnu að segja sem svo: »Hann hefir sótt þessi, sem komin eru, fyrir sjálfs síns fó; eigum við ekki að sjá til, hvort hann hefir ekki .einhver ráð með að komast aftur, því gott er alt gefins«. — En allir Islendingar með sómatilfinningu mundu svara: »Af því að fhann hefir gefið oss slíka gimsteina, þá viljum vér sýna, að vér ’kunnum að meta ejöfina. Vér skulum biðj a hann í nafni íslenzk- ;rar menningar, að sækja fyrir oss kvæðin — hvað sem það kostar — ’því hvað má sjónina dýpka og víkka sem hljóðbjarmans huliðsljómi!’ ji slíkum kvœðum«. Einar Benediktsson hefir sagt: En nú er minn hugur þó heill og frjáls, ég hlusta, þá náttúran þegir. Eg veit hvað stenzt eyðingu axar og báls. Minn andi er vaknaður til síns sjálfs og vængirnir vaxnir og fleygir. iÞetta er ekkert skrum — því hann »dregur arnsúg í flugnum«. G. F.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103

x

Skírnir

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Skírnir
https://timarit.is/publication/59

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.