Skírnir

Árgangur

Skírnir - 01.12.1906, Síða 89

Skírnir - 01.12.1906, Síða 89
Skírnir. Kitftómar. 377 þótt ekki vœri annað en það, að sumir beia gæfu til að starfa mikið í þarfir þjóðar sinnar, bótt lítið beri úr b/tum. Ritið hefst með kvæði til skáldsins frá útgefandanum sjálfum; bað er snoturt og eitikar hi/legt. Þá ritar Jón Jónsson, sagufræðingur, um 80 ára æfiskeifr G r ö n d a 1 s. Er sú grein mjög fróðleg og lipurlega skrifuð, og ekki sízt sá hlutinn, er telja má sögulegs efnis. Urn /msa smá- útúrdúra höf. muuu vera skiftar skoðanir; höfundurinn lofar t. d. að maklegleikum áhuga B. G. á /msum fjaiskyldum greinum og segir því næst: »Eu hins vegar mun það ekki ofsagt, að hin yngri kynslóð viti naumast hvað sönn mentun er, í samanburði við eldri kynslóðina«. Þetta murtdu sjálfsagt rnargir kalla »að eldast fyrir tímann« og harma fyrir hönd sagnfræðingsins; en óhönduglegar tekst þó. er höfundurinn 1/sir þvt', er Gröndal fyrst heyrði »vængja- blak skáldgyðjunnar« — rétt eins og B. G. hafi þá alt í einu orðið- að skáldi; það verður enginn skáld á þv/, að sitja »með Hómer í hendinni og byssu um öxl«, þótt vorgola leiki um vangann; þessa smekkleysu hefði höfundurinn áreiðanlega getað forðast með því að reyna þetta sjálfur. Það s/nir og einkennilega nægjusemi fyrir annara hönd, að segja að lífið í efnalegu tilliti hafi »brosað við« B. G., er hann varð kennari við lærða skólann. En alt eru þetta smámunir og lítils virði í samanburði við kosti greinarinnar. — Magister Guðœ. Finnbogason skrifar nm skáldskap- G r ö n d a 1 s. Það var töluvert vandaverk, því vandhitt mun und- arlegra sambland af frosti og funa en kveðskapur Gröndals. Verkið er mjög vel af henoi leyst og s/nir djúpau skilning á skáldinu. Tilvitnanir í kvæðin sjálf virðast mér ekki sem heppilegastar; en lengi má um það þrátta. Greinin er svo skyr og auðskilin hverjum manni, að vafalaust má benda þeim á hana, er þykjast ekki »skilja« Gröndal, þ. e. a. s. nenna því ekki. — Því næst ritar prófessor Finnur Jónssou um forufræð- ina og Gröndal. Eins og kunnugt er, hefir þá Finn og Gröu- dal greint á 1 /msum efnum, og helzt til mikið virðist mér Finnur hér leitast við að til tína smámuni, sem næstum ber það ofurliði, er hann færir skáldinu til gildis. En gegnum alla greinina skíu þó hin mesta virðing fyrir starfi Gröndals við forn fræði, og enginn efi er á því, að prófessorinn segir það eitt hér, er hann veit sannast.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103

x

Skírnir

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Skírnir
https://timarit.is/publication/59

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.