Skírnir - 01.08.1913, Page 30

222
Þrjú kvæfti.
Því að við gnði
Gerast ei skyldi
Maður svo þorinn
Að þreyta til jafns.
Ef hann upp um hefst
Og efra snertir
Með hvirfli reigðum
Heiðar stjörnur,
Þá í lausu lofti
Leika fætur;
Yerður hann svo leikhnöttur
Vinda og sk/ja.
Standi hann magnstæltur
Með merg í köglum
Fótum á jörðu
Jörmunfastri,
Er svo vel eigi
Að hann megi
Vöxt viður eik
Eður vínbaðm þreyta.
Hver er greinarmunur
Guða og manna?
Að öldur margar
Fara á undan guðum:
Öldustraumfall eilíft.
Oss lyftir aldan,
Aldan oss sylgur
Og vór í hyldjúp hverfum.
Lykur um líf vort
Lítill hrir.gur,
Og manna kynslóðir margar
KaðaBt æ og æ
I áframhaldi,
Tengdar í keðju
Tilveru sinnar,
Endalaust um aldur.
Stgr. Th.