Skírnir - 01.08.1913, Síða 42

234
Josef Calasanz Poestion.
veitt, að orð hans heyrist og skiljist um heim allan, því
rammir múrar greina þjóð frá þjóð. Það eru skórður
málsins. Babels bölvun hvílir á mannkyninu, síðan þjóð-
árnar skiftust og tungurnar greindust. Og varla hefir
afbrýðissemi guðanna sett annan þröskuld verri á fram-
sóknarbraut mannlegs anda, en þessa marggreining málanna.
Að þjóðirnar eiga sér ekkert sameiginlegt málþing, það
lamar andlega samvinnu þeirra. Margt orð í tíma talað
fær oft um skeið enga áheyrn, af því að það er á máli
sem fáir skilja, og ber því seint eða engan ávöxt. Og
margt af því sem fegurst er og frumlegast í bókmentum
þjóðar er fyrir aðrar þjóðir um aldur og æfi kviksett í
iegstað málsins.
Engum er þetta tilfinnanlegra en sonum smáþjóðanna,
sem hafa fáa áheyrendur heima fyrir og þó minni von
um áheyrn annara þjóða. Þeir verða löngum að tala við
sjálfa sig, eða við ófæddar kynslóðir, sem ef til vill hlusta
ekki á þá heldur, þegar þær loksins koma. Eflaust hefir
það oft verið meðvitundin um þetta,
„sem vængbraut þá liugsun sem hóf sig á loft
og himininn ætlaði sér“.
Vel sé því hverjum þeim sem lækkar þröskuldinn
og eflir andlega samvinnu þjóðanna, hverjum þeim sem
greiðir frjálsbornum hugsunum götu um heiminn.
Einn af þeim mönnum er J. C. Poestion.
Hann er fæddur 7. júni 1853 í Aussee í Steiermark.
Eaðir hans var embættismaður við saltnámurnar þar.
Poestion átti fyrst að verða prestur og gekk um skeið á
prestaefna skóla i Gratz, en varð afhuga því námi og
sótti 1873 háskólann í Gratz. Þaðan fór hann brátt til
háskólans í Vínarborg og lagði þar einkum stund á þýzka
málfræði og fornmálin, grísku og latínu. Að loknu há-
skólanámi tók Poestion að rita um forngrísk og norræn
-efni og ávann sér brátt álit. 1886 fékk hann stöðu við
bókasafn innanríkisráðuneytisins í Vínarborg og hefir verið
forstöðumaður þess síðan 1891. Hefir hann í því starfi
sem öðrum sýnt frábæran dugnað og samvizkusemi og
Motið opinbera viðurkenningu fyrir.