Skírnir - 01.08.1913, Síða 51

Núthna hugmyndir um barnseðlið.
243
Aldur: Orð af huudraði sem Orð af hundraði
börnin mundu: endurþekt:
8 ára 15 64
9 — 11 58
10 — 14 63
11 — 14 50
12 — 18 61
13 — 16 57
Báðar útkomurnar sýna að minninu sjálfu fer næsta lítið
fram á þessum árum, og er það í fullu samræmi við vöxt
heilans. Atta ára barn hefir eigi fengið nema þriðjung af
þroska fullorðins manns, en heili þess er nær fullvaxinn
að þyngd; bætir við einum fjórtánda hluta fram að þrett-
án ára aldri, og þyngist ekki að jafnaði eftir það.
I fljótu bragði virðist vera mótsögn í úrslitum þessara
tveggja tilrauna. önnur segir að minni harna fari fram
með aldri, hin að minnið standi í stað, eða jafn vel fari
aftur. Þó eru báðar réttar, og í samræmi, ef betur er að
gáð. Seinni tilraunin er að muna sundurlausar, meining-
arlausar orðaraðir. Hún lýsir afli minnisins, þegar það
starfar eitt saman, hjálparlaust, eða því sem nær. Fyrri
tilraunin reynir á minnið að viðbættum þeim sálaröflum,
sem geta stutt það, skilning, eftirtekt o. s. frv.; viðfangs-
einið er að muna vísur eða setningar sem vit er i. Þar
fækkar villunum með aldri, af því að hjálpareiginleikum
minnisins fer þá svo mjög fram. Aðalráðið til að styrkja
minnið er að kunna að nota réttilega hjálpareiginleikana.
Þessar tilraunir sýna að eins stundarminni, en ekki
minnisþolið, það, hve endurminningin geymist lengi, en það
skiftir mestu í daglegu lífi. Til að mæla það er handhægt
við heila bekki að láta alla, sem reyna skal, læra sama
kvæðið. Hver nemandi fær eintak fyrir sig, og lærir í 10
mínútur. Þá er textinn tekinn, og allir skrifa eftir minni
það úr kvæðinu, sem þeir kunna. Stranglega þarf að
gæta, að enginn veiti né þiggi hjálp. Eftir viku er reynt
aftur, hve mikið hinir sömu muna þá; síðan má halda
áfram, mæla eftir mánuð, missiri, ár, eftir því sem ástæð-
16*