Skírnir - 01.08.1913, Page 62

254
Heimur versnandi fer.
Eitt af síðustu ritum dr. Kelloggs heitir: Tendencies
toward race degeneracy og ræðir um hnignun hvíta kyn-
flokksins. Hefir það þótt svo mikilsvert að efni, að stjórn
Bandaríkjanna hefir látið gefa það út á sinn kostnað til
útbýtingar víðsvegar.
Dr. Kellogg heldur því fram, eins og margir aðrir, að
hvítu þjóðunum sé alstaðar að hnigna, og telur hann hnign-
unina vera að kenna óhollum lifnaðarháttum, sem menn-
ingin hefir í för með sér. í því sem hér fer á eftir ætla
eg nú að setja fram helztu atriðin úr áðurnefndu riti Kolloggs
og bæta þar við ýmsu, sem eg hefi rekist á í tímaritun-
um »Tilskueren« og »Samtiden« og Dansk Sundhedstid-
ende, eftir höfundana Grivskov, Chr. Collin og Dr. Lorenzen.
Ef það er satt að hvíta flokknum sé stöðugt að hnigna,
þá má óttast að hann fyr eða síðar detti úr sögunni. Við
þekkjum það, að dýraflokkar deyja út. Okkur finst það
leiðinlegt, t. d. um móafuglinn, sækýrnar og á siðustu timum
um hvalina. En stórtíðindi finst okkur að hvíti flokkurinn
sé að deyja út, þar sem við erum hvítir sjálfir.
Maðurinn heyrir undir þann flokk dýranna, sem reynsl-
an hefir sýnt að hafi verið hætt við úrkynjun og út-
dauða öðrum dýrafiokkum fremur. Þetta sýnir jarðfræðin.
Náttúrufræðingum kemur saman um að þvi margbreyttari
og fíngjörvari, sem þroskun einhvers dýrs er, því hættara
sé því við úrkynjun, vegna þess að það getur ekki lagað
sig eftir umhverfinu og breytt um lífsskilyrði. Þau dýrin
sem lengst hafa haldist óbreytt á aldanna rás, og eru með-
al hinna elztu í skipunarröðinni, eru yfirleitt fábreyttust að
byggingu — eins og t. d. ostrurnar og aðrir skelfiskar.
Að öllu athuguðu er bygging mannsins fjölbreyttari og
fíngerðari en hjá nokkru öðru dýri, og maðurinn þess-
vegna að líkindum viðkvæmari fyrir breytingum og meiri
hætta búin fyrir úrkynjun og eyðileggingu en öðrum.
Fyrir nokkrum árum skipaði brezka stjórnin nefnd til
að rannsaka úrkynjun ensku þjóðarinnar (The interdepart-
mental committee on physical deterioration in Great Britain).