Skírnir - 01.08.1915, Blaðsíða 30

254
Vopnahlé.
Sviftir vilja, háðir annars valdi?
Báðum sama erindið er ætlað,
Enginn munur hverja leið er vísað.
Það er satt, við höfðum hugsað okkur
Heimsfrið settan, við sem gerumst hrörir,
Horfnir mætti að hugsa nokkuð lengra.
Hvar er æskan? við sem taka ætti!
Lengri framsýn, djarfleikurinn, dáðin?
Drepin út! Það liggur þarna í valnum!
Næstu framtíð hnekt við það, í hendur
Heiglinga og sérgæðinga einna.
Friðurinn verður friður máttleysingja,
— Fáist hann — og týndra möguleika
Stríðsins sjálfs til sigurvalds í heimi.
Svona kaupir næsta kynslóð friðinn
Áður léku heimsins stjórnar-herrar
Hræsnisleik á kurteisustu vísu
Hver við annan. Tömdu sér, að teygja
Tvíræð orð um misfellur í samning,
Utá hræsis brekku bófaskapar
Bera nú hver annan. Dagblöð ganga
Um með þjóðróg. Hatursorðum hreyta
Hver til annars lærðir menn og spakir.
Smáþjóðum sem utan við þann ofsa
Auðnast stöð, það mætti verða gæfa
Voldug lönd ef kostuðu síður kapps að
Kreppa að þeim, bara til að láta
Féndur sína sýnast hafa logið,
Svívirðingar þeirra af sér núa.
Gaztu, þó þú vildir,'vera látið
Vopn á mig að bera? fvrst þú hafðir
Sigurvon og máttinn til þess, maður!
Mínum gerðum réði eg ekki heldur.
Þeir sem ríkjum ráða, sín á milli
Rázka á laun og veðsetja hver öðrum.
Lýði sína og líf vort. Ganga í félög
Liðveizlurnar um, á bak við þingin,