Skírnir - 01.08.1915, Blaðsíða 102

Serbar gjöra áhlaup á næturþeli.
Frásagan er skrifnð á vígvellinum af serbneskum fyrirliða,
•og þýdd á ensku handa tímaritinu Outlook af furstinnu Lazarovich-
Hrebelianovich.
Hermennirnir færast eins og þögular vofur upp úr
skotgröfunum og skygnast um.
Sveitin, sem eg ræð fyrir gekk ofan hallann niður
að Kara Smaillæknum og fylkti sér til áhlaupsins.
Nóttin var niðadimm. Á vellinum var engin þústa
sýnileg, og hermennirnir gengu þétt. Við þóttumst vita
hvar útverðirnir okkar væru framundan. Hermennirnir
höfðu koinið auga á menn i náttmyrkrinu, þótt til þess
sýndust þurfa kattaraugu. Við heyrðum stígvélin skvampa
í pollunum, og þessar gætilegu skipanir, sem varðfor-
ingjarnir gáfu mönnum sínum í hálfum hljóðum, bárust
til okkar, eins og andarnir pískruðu úti í náttmyrkrinu.
»Þey! þey! gætið ykkar — útverðir óvinanna!« . . .
Á einu augnahliki gleymum við allri þreytu, svefnlausum
vökunóttum, fótaverknum af stöðunum í skotgröfunum,
hrjóstverknum og frostbólgunni í höndunum. Mennirnir
þrýsta hyssunum órólega að síðunni, og þreifa með óstyrk-
um fingrum eftir því, hvort byssusverðin, bitur eins og
rakhnít'ar, sitji vel föst á byssuhlaupunum.
Hver einasti maður fær ósjálfrátt liugboð um, að á
næsta augnabliki muni skella á okkur óviðráðanlegur
fellibylur, að bylurinn muni þyrla okkur til jarðar eins
og veikum sefstráum, og feykja okkur dauðum og lifandi
.saman í einn einasta valköst. Á einu augnabliki eru allar