Skírnir - 01.08.1915, Blaðsíða 36

260
Vopnahlé.
»Hlutlaust! góður, hvaða þjóð er hlutlaus?
Höfum við ei kunngert allri veröld, —
Oss til hróss,en t'jandmönnumtil flemturs—
Framhald þessa leiks um árafjölda
Hefðum ráðin á að láta endast,
Án þess sjálflr þyrftum til að verja
Lands vors auði Ávextir af lánum
öðrum þjóðum hjá, því dável fleyttu.
Hver er hlutlaus, fyrst að allir eru
Um að borga oss fyrir niðurskurðinn ?
Þið, og hinir, sjálfsagt líka sýnið
Svona reikning. Allur heimur geldur
Toll i okkar önn, að eyðileggja.
Aðeins, gæti nokkur þjóð um veröld,
Stýrt hjá því, að sínu bezta blóði
Blæddi út í þessum mannaskaða,
Manndóm sinn hún eftir myndi eiga
Oskemdan — og kannske framtíðina.
Einn mun bezti vilji til þess verða
Vonspá góða að kveða fram í eyður,
Huldra alda, gagnstætt tímans táknum.
Tryltum vígmóð blása í allar þjóðir
Viðburðirnir. Hermenskan er hróðug
Hún á leikinn. Illra mála sönnun
Fagna allir víga-hrottar heimsins,
Hræðslu manna strax við þetta uppnám
Nota sér og hrópa á meiri lierskjöld.
Hjá þó vilji eitthvert ríki sitja,
Völdin þau sem hófu þessa hildi
Hleypa reyna með sér útí bálið,
Lokka, kúga, lofa, rægja, lióta,
• Liðveizlum og tortíming og hefndum.
öllum heimi steypa vilja i vítið
Versta með sér. Illviljaðri hinum
Eíka manni, í kvölum sinna klækja
Kappkostandi að forða bræðrum sínum
Frá því sem hann sjálfur varð að líða.