Skírnir - 01.12.1915, Blaðsíða 53

Talað á milli hjóna.
Síra Jósef lá upp í legubekk með pípuna í munninum
og las »Greifann af Monte Christo«. Honum leið dæma-
laust vel í ofnhitanum og hann teygði sig makindalega,
þegar honum varð litið á hélaða gluggana og hugsaði um
frostin, sem höfðu verið á hverjum degi síðan í jólaföstu-
byrjun.
Eldabuskan gægðist inn í gættina.
»Það vill maður finna prestinn«, sagði hún með
skrækri röddu.
»Hver ætli það sé?«.
»Eg trúi það sé hann Einar i Selinu«.
Síra Jósef ræskti sig og fór fram til þess að taka á
móti gestinum og leiða hann til stofu.
»Hér er mikill blessaður hiti«, sagði Einar og hlass-
aði sér niður í legubekkinn.
»Ojá, svo er fyrir þakkandi í frostinu, en hvað er
annars að frétta, Einar minn?«.
»0 — það er nú harla lítið og ómerkilegt, en svona
samt — sumum þætti ef til vill saga til næsta bæjar það,
sem var að gerast hjá mér í gærkveldi og í nótt; þess
vegna kom eg að finna prestinn, og vildi helzt fá hann
heim með mér, ef ekki stæði illa á«.
»Nú, hvað hefir komið fyrir hjá yður?«.
»Það er nú raunar ekki alveg nýtt þetta, sem eg á
við. Það eru hjá mér vinnuhjú, sem þér munið sjálfsagt
eftir, hann Olafur og hún Helga, sem þér gáfuð saman
rétt eftir að þér komuð í sumar, og þeim kemur stundum