Skírnir - 01.12.1915, Blaðsíða 60
39ö
Talað á milli hjóna.
unum. Svo þegar búið var að bera fram af borðinu, fór
Einar að svipast að Olafi, en ekki lét hann bóla á sér
neinstaðar í bænum og varð Einar að koma aftur svo bú-
inn. Og svona fór það hvað ofan í annað, aldrei fanst
Ólafur, enginn heimamanna hafði séð hann koma heim úr
húsunum og miðdagsmatur hans lá ósnertur á baðstofu-
hillunni fram eftir allri vöku. Einar og síra Jósef þótt-
ust vita, að það væri ætlun Ólafs að fela sig í útihúsumr
þangað til háttað væri í bænum og reyna þannig að kom-
ast hjá öllu viðtali við prest, en þess strengdu þeir heit,.
að skolli skyldi ekki sleppa og hugsuðu honum þegjandi
þörfina að morgni. Síra Jósef sá, að Einar var orðinn
gramur í meira lagi, og hann varð því feginn að fleirum
væri órótt í skapi en honum sjálfum.
Rétt um fjóstímann dró Einar whiskyflösku undan
höfðalagi sínu og bauð presti toddý, og því boði var tek-
ið með beztu þökkum. Þeir byrjuðu á því að drekka dús,
spjölluðu fyrst í bróðerni um daginn og veginn, en svo
snerist talið að Ólafi. Toddýið losa'ði um tungu Einars,
hann gætti ekki orða sinna eins vel og áður og fór nú
að bera á því verulega, að hann kendi Ólafi um allan
ófriðinn og var orðið þungt i skapi til hans.
»Þessi Ólafur, það er einhver sá leiðasti kurfur, sem
eg hef þekt«, sagði Einar og drap titlinga; það hefiraldrei
verið rifist og skammast á mínu heimili fyr en hann kom
hingað. Og bölvuð fýlan í honum; tvisvar hef eg reiðst
svo við hann, að eg gat ekki stilt mig um að hundskamma
hann, en viti menn, þá var hann líka góður í marga daga
á eftir. Þetta er svoddan gunga. Annars er eg ekki
vanur að skamma mitt fólk; en hvað á maður að gerar
þegar ekkert dugar nema helzt skammir, ha?«
»Það er alveg satt,« svaraði síra Jósef, »eg held að
mér yrði það helzt fyrir að snoppunga hann ef hann væri
vinnumaður hjá mér.«
Þeir fóru fljótt að gerast hreifir.
»Yon er að Helga greyið sé óánægð,« sagði Einar,
»hann er ekkert nema ónot við hana og jagar strákinn,.