Skírnir

Árgangur

Skírnir - 01.12.1915, Blaðsíða 78

Skírnir - 01.12.1915, Blaðsíða 78
414 Bismarck. hann í málið. Var umsjónarmanni vikið frá, en Bismarclc settur í hans stað. En hann lét þó þann afsetta fá nokk^ urn hluta launanna, og lýsti sér í því drengskapur hans. Þessu næst gekk hann með miklum dugnaði og hygni að því að bæta garðana og átti þá harða deilu við skriffinna stjórnarinnar, svo sem jafnan síðan. Þessa er hér getið fyrir þá sök, að hér komu fram í smáu sömu eiginleikar Bismarcks, sem síðar urðu heimskunnir, er verksvið hans óx og hann gerði þjóð sinni þann skjólgarð, er ver nú lönd hennar fyrir flugstraumi heimsófriðarins. Friðrik Vilhjálmur þriðji hafði lofað því hátíðlega, 22. maí 1815, að þjóðin skyldi fá hlutdeild í stjórninni og alls- herjar þing sett á stofn á Prússlandi. Frestur varð þó á þessu, þar til er Friðrik Vilhjálmur fjórðí lét úr því verða 1847 og kvaddi til þings í Berlinni. Bismarck var kosinn þingmaður og tók þar sæti 12. maí 1847. Þótti hann þá þegar harður í horn að taka, og fekk óvild vinstrimanna, en vann sér hylli hægrimanna og stjórnarinnar. Því að hann studdi þegar konungsvaldið. Það kom og þegar fram, að hann vildi i öllu byggja á þjóðlegum grundvelli, leit stórt á sig og sína þjóð og fjarlægur öllum uppskafn- ingshætti. Það sýna orð hans til frjálslynda flokksins, er hann sagði í þingræðu 15. júní á fyrsta þinginu: »Þeim mönnum, er helzt leita fyrirmynda handanvið Vogesafjöll, vil eg ráða til að hafa sömu mælisnúruna, sem Englend- ingar og Frakkar hafa sér til ágætis: drengilegur þjóðarmetnaður, sem er tregur til að leita erlendis að eftirbreytnisverðum og dáðum fyrirmyndum«. Má af þessu sjá að honum var frá upphafi ljóst að enginn verð- ur mikill eða þjóðnýtur stjórnmálamaður, nema hann sé fullur metnaðar fyrir sína eigin þjóð. Sýnir öll saga mann- kynsins að þetta er rétt, og einkum saga Bismarcks og Þýzkalands um hans daga og síðan. Hefði eigi þjóðar- metnaðurinn verið runninn honum í merg og bein, þá mundi hann eigi hafa mátt snúa svo miklu til leiðar sem raun varð á. Landsmönnum þótti konungur eigi efna heitin nema
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112

x

Skírnir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Skírnir
https://timarit.is/publication/59

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.