Árbók Hins íslenzka fornleifafélags

Árgangur

Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1995, Blaðsíða 4

Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1995, Blaðsíða 4
8 ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS að þau séu með vissum raunsæisblæ, vel er á öllu haldið, og þau eru tignar- leg útlits. Auðséð þykir mér að myndskerinn styðjist við gamla hefð. Þótt á undningi beri og sveigjum hljóta hin rólegu átök í líkneskjunum að tengja þau við franska höggmyndalist miðalda. Bríkin frá Ögri virðist niðurlensk, eins og að verður komið, en rétt er að muna að tengsl héldust á miðöldum milli franskra myndhöggvara og vinnustofa fyrir höggmyndalist í sunnan- verðum Niðurlöndum. Um vegnun þessarar listgreinar í Norður-Evrópu segir Erwin Panofsky í þekktu riti sínu um gamla, niðurlenska list, sem út kom 1953, að þar gæti ekki ítalskra áhrifa fyrr en á 16. öld. Þróun í greininni var furðu vel hliðstæð þróun í málaralist og bókaskreytingu, en þar fór hins vegar fyrir skerf frá Italíu. Öllum mun koma saman um að eldtungustíllinn gotneski nálgist um margt leiklist og leikhúsleg sjónarmið. í miðhluta Ögurbríkar bera litir og gylling vott um skrautgirni, og súlurnar og flúrverkið milli þeirra gefa stytt- unum leikrænan svip. Stóru líkneskin í miðhólfinu, guð alfaðir og Jesús Kristur, standa þétt saman á ávalri, grænmálaðri upphækkun, sem er tákn jarðar, og stellingar þessara persóna samlagast með eindæmum vel stelling- um hinna líkneskjanna. Súluundningarnir vega hér sem árétting. Kristur, sem snýr nokkuð til vinstri, er með sítt, liðað hár, svart, og reik í hári miðju, og svart alskegg, liðað, er hann með skikkju, rauða og gyllta að utan, bláa að innan. Hann er berfættur, og á fótum hans naglasár, skikkjan þekur ekki bringuna, þar sem sjá má síðusárið vinstra megin. Drúpir Kristur höfði, blessar með hægri hendinni, og heldur á rauðum veldishnetti, með tveimur gylltum gjörðum sem liggja í kross, í vinstri hendinni. Guð alfaðir, ívið hærri á vöxt, snýr einnig lítið eitt til vinstri. Hann er með sítt, svart hár, lið- að, og mikið liðað alskegg, svart, sem liggur niður á bringu, en grænlit slikja á hári og skeggi. Hefur hann stóra, gyllta kórónu á höfði sér, er klæddur síð- um, bláum kyrtli, og er yfir honum í skikkju, gylltri að utan en bleikri að innan, sem tekin er saman um haft ofarlega að framanverðu. Heldur guð al- faðir á rauðu krossmarki í hægri hendi sér, þétt ofan við kúluna, en grípur vinstri hendi í skikkju sína. Málaður er húðlitur á bæði líkneskin, augu eru máluð og augabrýr, og varir. Meðal smærri líkneskjanna fer fyrir ýmsum stellingum, og þau horfa á ýmsa vegu, standa á ávalri upphækkun, grænni, jarðartákninu, og sést á nokkrum stöðum í bera fæturna. Við þau eru gerðar viðhlítandi einkunnir helgra manna, en skemmdir torvelda greiningu. Átta halda á bók, og verður að ætla að áhersla sé hér lögð á hugleiðingu fremur en athafnir. Mennirnir eru flestir skeggjaðir, og yfirleitt dökkir á hár og skegg, augu eru máluð, augabrýr og varir, og húð. Hár og skegg er liðað á mörgum þeirra, einnig hrokkið, og víða er þarna sjáanleg bláleit slikja. Þeir eru búnir kyrtlum og hafa flestir yfir sér skikkju, einn er skrýddur hökli, og
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156

x

Árbók Hins íslenzka fornleifafélags

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Árbók Hins íslenzka fornleifafélags
https://timarit.is/publication/97

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.