Norðurljósið - 01.01.1986, Blaðsíða 66

66
NORBURIJÖSIÐ
fimmtudag var hann of veikur til þess að tala, en gat látið það
vitnast að hann væri að hvílast og fagna í kærleika Guðs.
Allt í einu fékk hann málið og hrópaði: „Guð er kærleik-
ur! kærleikur! kærleikur! Ó, hvílíkur andi lofgerðar! Mig
langar til að hrópa.“ Rödd hans brást. Á föstudag var hann
miklu verri. Á laugardag var hann svo miklu betri að vinir
hans héldu að hann gæti náð sér. En með kvöldinu kom
hitinn aftur meiri en nokkru sinni fyrr. Hann barðist við að
ná andanum þar til Guð svaraði bæn hans og tók í burtu
þjáningar hans. Þaðan af hvíldi hann í Guði, fylltur
óumræðilegri gleði og beið rólegur endalokanna.
Á sunnudagskvöld 14. ágúst 1785 þegar klukkuna vantaði
tuttugu og fimm mínútur í ellefu hvarf hin dýrmæta sál hans
inn í gleði herra hans án nokkurrar baráttu eða stunu. Hann
var rétt orðinn fimmtíu og fimm ára gamall.
Lítið var gert hjá sóknarbörnum hans á þessum tíma
meðan presturinn þeirra var veikur. Þau grétu og báðu
stöðugt. Allt þorpið bar svip skelfingar og dapurleika, og
enginn gleðisöngur heyrðist á meðal íbúanna. Hraðfara
sendiboðar fóru fram og aftur með kvíðandi fyrirspurnir og
heimilisfólk í hverri fjölskyldu sat saman í þögn. Það beið í
kringum húsið og gat ekki slítið sig þaðan.
Hann var jarðaður 17. sama mánaðar í Madeley kirkju-
garði. Þúsundir manna kvöddu hann með tárum og harma-
kveinum. Það má með sanni segja að hann dæi píslarvættis-
dauða. Árum saman hafði hann gengið með dauðann við
hlið sér. Þetta var maðurinn sem kenndi mér að lifa heilögu
lífi.
„Þrjú ár, nýju mánuði og tvo daga,“ skrifaði frú Fletcher,
„átti ég minn háleitt hugsandi eiginmann. En nú er sól
minnar jarðnesku hamingju sest að eilífu og sál mín er full af
angist sem aðeins finnur huggun sína í algerri undirgefni
undir vilja Guðs.“
Þannig dó Fletcher, sem segja mátti að væri einna líkastur
engli, og um hann eigum við aðeins heilagar minningar. Og
nú hefir hann, ásamt Jóni og Karli Wesley, Georg Whitefield
og þúsundum af vinum hans, andmælendum og sóknar-
börnum, verið í návist Drottins síns í nær tvö hundruð ár. Og