Norðurljósið - 01.01.1986, Blaðsíða 140

140
NORDURIJÓSIÐ
Abraham Lincoln
og litla stúlkan
(Úr ræðu eftir Moody)
Oss Ameríkumönnum er ekkert mannsnafn kærara, en
Abraham Lincoln, og á slíkum fundi í Ameríku, sem þessum,
mundir þú sjá tár í margra augum, væri hans nafn nefnt, því
hann var oss Ameríkumönnum mjög ástfólginn. Viljir þú
vita hvers vegna, skal ég segja þér það. Hann var meðaumk-
unarsamur maður og blíður í viðmóti, og alkunnur fyrir
brjóstgæði við fátæka og munaðarlausa. Enginn nauðstadd-
ur leitaði hans svo, að hann veitti honum ekki hjálp, hversu
lágt sem hann var settur í mannfélaginu. Hann bar sífellt
mikla umhyggju fyrir hinum fátæku. Um tíma þótti mönn-
um jafnvel að hann væri of miskunnsamur. Margir meðal
hermanna vorra þekktu lítið til heragans, og brutu oft á móti
hernaðarlögunum. Þeir vildu gjarnan gera hið rétta, en þeir
þekktu það ekki. Þess vegna var mörgum þeirra stefnt fyrir
herrétt, og dæmdir til að verða skotnir, en Abraham Lincoln
náðaði þá ætíð.
Loks reis almenningsálitið móti honum, því mönnum þótti
hann alltof miskunnsamur, og loks fengu menn hann til þess
að tilkynna, að dómur herréttarins skyldi standa óhaggaður,
og að enginn sem dæmdur hefði verið til dauða yrði náðaður.
Nokkru síðar barst sú fregn, að ungur hermaður hefði
sofið á verði. Honum var stefnt fyrir herrétt, og dæmdur til
dauða. Pilturinn skrifaði móður sinni á þessa leið: „Ég vil
ekki að þú fáir þá hugmynd um mig, að ég elski ekki föður-
land mitt. Atvikin lágu þannig, að einn félaga minna var
veikur og ég stóð á verði fyrir hann. Næstu nótt átti hann að
standa á verði fyrir mig, en hann var ennþá veikur svo ég
varð að fara. Ég gat því ekki varist svefni, og þvert á móti
vilja mínum sveik ég skyldu mína.“ Bréfið var mjög átakan-
legt. Foreldrar hans sögðu: „Honum verður ekki bjargað, nú
er ekki framar um náðun að ræða.“ En þau áttu eina litla