Norðurljósið - 01.01.1986, Blaðsíða 81

NORÐURIJÓSIÐ
81
Jesúm. Ó, vilt þú nú ekki elska hann sem hefir elskað þig svo
að fyrrabragði.
Horfðu á hann þjást, blæðandi, deyjandi, fyrir þig! Fall þú
síðan að fótum hans með iðrun og hryggð, fyrir að hafa
vanrækt kærleika hans svo lengi. Sárbið þú hann að gefa þér
nýtt hjarta, að þú megir elska hann af allri sálu þinni, vegna
þess að „Hann elskaði oss og gaf sjálfan sig fyrir oss.“
Fuglshreiðrið
Það var sunnudagssíðdegi að sumarlagi og sólin skein bjart á
litla kofann hennar frú Bentleys. Það er hægt að fara í gegn-
um alla dalina í Cumberland. Það finnst ekki yndislegri
blettur.
„Komdu, Georg," sagði ekkjan við drenginn. „Það er
kominn tími til fyrir ykkur Karl að fara í skólann og munið
það sem ég hefi sagt við ykkur um klettana og verið ekki að
tefja á leiðinni.“ Þeir lofuðu báðir að hlýða og lögðu af stað.
Móðir þeirra horfði á eftir þeim þar til þeir voru komnir úr
augsýn.
„Guð blessi þá!“ Sagði hún. „Ég vona að þeir verði góðir
drengir og feti í fótspor föður síns.“
Skólinn, sem Georg og Karl voru að fara í, var hinum
megin við hæðina. Þó að móðir þeirra varaði þá við að fara út
á klettana þá fannst henni ekki líklegt að þeir mundu gera
það, því að það var sunnudagur og þeir höfðu verið aldir upp
við að virða Guðs dag.
„Við skulum nú fara meðfram læknum, Kalli,“ sagði
Georg. „Sjáðu hvað blómin eru björt þarna á bakkanum!“
„Ó, nei,“ sagði Kalli, „Það væri að óhlýðnast mömmu,
hún bauð okkur að fara ekki klettana, heldur fara beint í
skólann.“
„Hún sagði ekki, farið beint í skólann,“ sagði Georg.
„Nei, en hún meinti það þó, og auk þess er sunnudagur í
dag, þú veist það.“