Norðurljósið - 01.01.1986, Blaðsíða 76

76
NORÐURIJÓSIÐ
Ástralíu með meðmælum, þá var Dick Cave einn þeirra.
Hann skrifaði oft til síns gamla kennara og það var unun
að lesa bréfin hans svo full af þakklæti til hans fyrir vin-
gjarnlegar tilraunir hans að vinna hann fyrir hið góða og til
Guðs sem hafði dregið hann sem brand úr báli.
Lesandi, er það þannig með þig? Dick Cave, svo spilltur
sem hann var, heyrði og hlýddi röddu Guðs. Hefir þú gert
það?
Ef miskunnarverkin og forréttindi þín eru meiri en hans, ef
freistingarnar eru minni — mundu þá eftir því, „að, af þeim
sem mikið er gefið, mun meira heimtað verða.“
Kærleikur Jesú
Þið hafið heyrt um frönsku stjórnarbyltinguna, 1793, þegar
fólkið reis upp gegn konungi sínum og drap hann og drottn-
inguna, þegar göturnar flutu í blóði heldra fólksins og mik-
illa manna.
Sumum af aðalsmönnunum tókst samt sem áður að flýja.
En þeir fóru úr Frakklandi með svo miklum hraða að margir
af þeim voru næstum peningalausir. Mikill fjöldi af þessu
ógæfusama fólki fór til Lundúna, en án þess að hafa nokkuð
til þess að lifa af, var það þar í miklum þrengingum.
Dag einn var prestur nokkur að húsvitja við götu eina í
Lundúnum, þar sem sárafátækt fólk bjó. Húsin voru stór og
gömul og það voru margar fjölskyldur í hverju húsi. Mörg af
herbergjunum voru illa farin og óhrein og fólkið var vant að
nota svo ljótt orðbragð, að presturinn varð alveg skelfdur af
spillingu þess. Hann var að fara út úr einu herberginu þegar
kona nokkur sagði við hann: „Ef þér ætlið að fara að dyr-
unum á móti, þá er betra fyrir yður að ganga beint inn, því að
herramaðurinn sem býr þar er veikur og á erfitt að komast úr
stólnum.“