Norðurljósið - 01.01.1986, Blaðsíða 103
NORDURI .JÚSIÐ
103
og blessa. Ef þú trúir, að Meistari minn geti aðeins frelsað
smásyndara, þá segi ég þér, að þú þekkir hann ekki.
Hann er mikill frelsari mikilla syndara.
Hve stórsekur sem þú kannt að vera, harmaðu það,
hryggstu yfir því, en mundu samt, að Kristur megnar að
frelsa jafnvel þann, sem er fremstur allra syndara. Hann
megnar að frelsa þá nú, einmitt nú, hverjir sem þeir eru og
hvar sem þeir eru, og að láta þá fara leiðar sinnar sem nýja
sköpun í honum.
Þannig sjáið þið það, að þetta „ef“ er alls ekki hjá Kristi.
2.
En nú, í öðru lagi, hvar er þetta „ef“?
Þetta „ef“ er í trúarskorti okkar.
Jesús sagði við manninn: „Ef þú getur! Sá getur allt sem
trúir.“ En því er trúin nauðsynleg?
Svarið er í fyrsta lagi það, að þessi krafa um trú er skyn-
samleg krafa, að það er hið al-óskynsamlegasta að vænta
þess, að Kristur geri nokkuð fyrir okkur ef við viljum ekki
trúa á hann. Hið al-sjálfsagðasta, sem mikill skurðlæknir
mundi vænta hjá sjúklingi væri traust til kunnáttu hans.
Undrast því ekki, þótt Jesús Kristur vænti þess, að honum sé
treyst, og „ef þið trúið eigi, munuð þið eigi fá staðist.“ Ef þú
neitar því, að treysta Kristi, þá má þig ekki undra, ef hann
neitar þér um hjálpræði sitt.
„Ef þú getur,“ — það virðist næstum því eins og Drottinn
endurtaki orð þessa aumingja föður, furðusleginn yfir því, að
hann skuli vera svo misskilinn, að nokkur mannleg vera skuli
koma til hans, og efast um mátt hans.
Vesalings líkþrái maðurinn, sem kom til hans, lét í ljós efa
sinn á ólíkan hátt. Hann sagði: „Ef þú vilt, getur þú hreinsað
mig.“ Hann efaðist ekki um mátt Krists til að lækna, heldur
fúsleika hans. Ég veit ekki, hvort verra er, en ég er viss um, að
hvort tveggja er óskynsamlegt, því að ef Krist skortir annað-
hvort getu eða fúsleik, þá getur hann ekki verið frelsari
syndugra manna.