Norðurljósið - 01.01.1986, Blaðsíða 71

NORÐURIJÓSIÐ
71
Að lokum svaraði rödd frá bátnum, „Allt í lagi, herra." Hafið
þið fundið hann lifandi? „Já, allt í lagi.“
Spennutilfinning síðustu klukkustundar losnaði þá allt í
einu samtímis frá öllum sem um borð voru með hrífandi
hrópinu: „Húrra!“ Það var endurtekið og endurtekið þar til
borgarbúar fóru að vakna við þennan óvanalega hávaða.
Ljósin fóru að lýsa upp bryggjuna. Næturvaktmenn sneru
niður að ánni þar sem þeir hugðu að þörf bæri á hjálp sinni.
Gluggarnir voru rifnir opnir og allir spurðu: „Hvað gerðist?“
Já, hvað hafði gerst? Lífi hafði verið bjargað! Þegar menn-
irnir höfðu talið piltinn af, hafði Guð vakað yfir honum.
Hann kunni ekki að synda, en er hann féll í vatnið, höfðu
tvær árar frá bátnum dottið líka, og svo undarlegt sem það
var, þá féll hann með handleggina þvert yfir áramar. Þó að
hann bærist hratt niður strauminn, tókst honum að halda sér
uppi á þeim, þar til bátur, sem af tilviljun var að fara upp ána
bjargaði honum.
Ég talaði ekki við drenginn, og ekki hefi ég séð hann síðan,
en áreiðanlega var minningin um þessa nótt og hættuna og
varðveisluna djúpt greypt í huga hans. Ó, að það mætti leiða
hann til að leita Guðs og frelsarans sem hann, á andartaki
hættunnar, átti björgun sína að þakka.
Hve breytilegir atburðir geta gerst á stuttri sjóferð. Ungi
lesari. Þú munt brátt finna að sjóferð lífsins er viðburðarík.
Þú munt mæta mörgum hættum og reyna margar raunir. Nú
þegar lífið er að opnast fyrir þér, leitaðu vinarins að leiðbeina
þér. Þú munt finna þann í Biblíunni, sem aldrei brást orðum
sínum eða reyndist ósannur, þann sem sagði: „Ég er góði
hirðirinn og þekki mína og mínir þekkja mig.“
Dick Cave
í skuggalegu herbergi í veitingahúsi í Westminster, mátti
fyrir mörgum árum sjá hóp af drengjum. Ókunnugum hefði
verið ráðgáta hvað þeir væru að hafast að.