Norðurljósið - 01.01.1986, Blaðsíða 69

NORÐURLJÓSIÐ
69
maður hafði vaknað við skipsflautið og opnað gluggann til
að sjá hvaða skip var að koma, Á gufuskipinu var sérhver
önnum kafinn. Farþegarnir hlupu hér og þar að tína saman
farangur sinn og biðu aðeins eftir að skipið varpaði akkerum,
til þess að ganga á land. Ég er að velta því fyrir mér hve
margar þakkarbænir stíga upp til hásætis Guðs fyrir að hafa
varðveitt ykkur gegnum allar hættur. Já, á andartaki örugg-
leikans er okkur oft hætt við að gleyma, en hættan er sendi-
boði Guðs til að áminna okkur um að muna eftir að þakka
honum. Ég var eins og aðrir önnum kafinn inn í klefa að
undirbúa mig til að ganga á land, þegar ég heyrði eitthvert
óp, þá var hlaupið fram og aftur á þilfari eins og eitthvað
hefði skeð.
Ég hljóp upp stigann upp á þilfar og var sagt að einn af
hásetunum hafði fallið fyrir borð. Hann var að losa um lítinn
bát til að sleppa akkerinu, en áður en báturinn var kominn í
vatnið stökk hásetinn í hann. Kaðall, sem festur var í annan
endann, lét undan og hann féll í ána.
Munið að það var miðnætti og það var mjög dimmt. Áin
var líka straumhörð og verst af öllu var að drengurinn var
ósyndur!
Sjómennirnir flýttu sér að leysa bátinn til þess að leita að
honum, en kaðallinn hafði orðið svo flæktur í trissunni að
mikill tími glataðist þar af leiðandi, og þegar lífið er komið
undir andartökum eða mínútum, þá virðast það vera
klukkustundir. Að lokum hrópaði einhver: „Skerið kaðal-
inn,“ og með hníf sem var til staðar varð báturinn laus. En þá
fundu þeir að árarnar höfðu fallið í vatnið og meiri tími fór í
það að fá sér aðrar árar. Að lokum var báturinn tilbúinn og
það var róið niður ána til að leita að drengnum.
Fréttirnar um slysið breiddust út meðal farþeganna og
settu kuldahroll að hverju hjarta. Það leið nærri því yfir eina
konu. Herramaður nokkur kom til mín og sagði með æsingi í
rómnum: „Ef þessi drengur er drukknaður, þá er ánægja mín
af þessari ferð alveg á enda.“ Aðrir, fölir og æstir, skálmuðu
um þilfarið og reyndu, ef mögulegt væri í myrkrinu, að sjá til
bátsins. Jafnvel maðurinn sem stóð við stýrið hafði farið úr
sínum stað og um tíma rak skipið stjómlaust niður ána. Það