Norðurljósið - 01.01.1986, Síða 154

154
NORÐURI .JÓSIÐ
varð brátt vör hinna níu skipbrotsmanna á flakinu. Hún
vakti föður sinn og skýrði honum frá því og sagði: „Við
skulum setja bátinn fram og reyna að bjarga mönnunum."
Faðir hennar svaraði, að slíkur sjór væri ekki fær smábátum.
En hún var einráðin í að fara, svo þau stigu loks í bátinn. Og
þó hún væri lítt vön róðri, tók hún aðra árina og réri á móti
föður sínum, út í brimið; og þrátt fyrir sjávarrótið, náðu þau
öllum mönnunum, og komust öll heilu og höldnu til vitans
aftur.
Stúlkunni barst nú þakklæti og viðurkenning víðsvegar að,
og auðæfin hrúguðust að þessari fátæku stúlku og menn
heimsóttu hana úr fjarlægum löndum, er þeir heyrðu, að hún
hefði hætt lífi sínu til þess að bjarga lífi ajmarra. En hún
hafði lítið gott af öllum gjöfunum, því hún dó skömmu siðar,
en þegar lát hennar heyrðist, syrgðu hana æðri sem lægri,
ríkir og fátækir.
Þó vér dáumst oft að göfuglyndi einstakra manna og
fórnfýsi þeirra, er það þó hverfandi sem morgunský fyrir
birtu sólarinnar, er vér berum það saman við kærleika Krists
og vér gætum þess að hann, heilagur og saklaus, var húð-
strýktur og þyrnikrýndur, og þoldi krossins dauða fyrir seka
menn. Sannarlega ættu allir að taka undir með Jóhannesi
postula: „Elskum hann, því hann hefir elskað oss að fyrra
bragði. “ (1. Jóh. 4. 19).
Hann var þakklátur
Sá viðburður gerðist á Englandi fyrir mörgum árum, að
írlendingur nokkur var til dauða dæmdur sem lögbrots-
maður. Hinn ágæti prestur dr. Doddridge áleit manninn ekki
dauðasekan og reyndi af fremsta megni að bjarga lífi hans,
en viðleitni hans í þá átt varð árangurslaus.
Daginn sem frlendingur þessi var fluttur til aftökustaðar-
ins, bað hann þess að vagninn yrði stöðvaður er þeir komu að
húsi dr. Doddridge og það var gert. Þá féll hinn dauðadæmdi