Norðurljósið - 01.01.1986, Blaðsíða 112

112
NORÐURIJÓSIÐ
Fólk, sem ekki hefur blóm hjá sér að jafnaði, hefur yndi af að
sjá þau og unun af ilmi þeirra. En ég hef heyrt um blóma-
sölumey, er seldi fjólur á götunum. Þær, sem seldust ekki,
varð hún að taka heim með sér á kvöldin í fátæklega, lélega
herbergið sitt, þangað til hún sagðist hata fjóluilm. Hún gat
ekki þolað hann, því að hún var orðin honum svo vön. „Þetta
er einkennilegt,“ segir einhver, en það er nú samt hið sama
og sumir heyrendur náðarboðskaparins segja. Þeir segja, að
við prédikum of lengi, og þeir byrja að gagnrýna ræður
okkar.
Ég hræðist mest af öllu, að þið verðið svo vön hinum sæta
ilm „rósarinnar frá Saron“ og „liljunnar í dalnum“, að angan
þeirra verði ykkur væmin. Hve hryggilegt væri það, ef ein-
hver af ykkur yrði svo kunnugur fagnaðarerindinu, að hann
segði að lokum: „Æ, hvað það er þreytandi!“ Guð gefi, að
það fari aldrei svo. Komið nú með málefni ykkar til Krists!
Það er ekki til nokkurs hlutar að koma með það til mín og
láta mig prédika fyrir yður. Það er gagnslaust að koma með
það til náðarmeðalanna einna saman. Snúið ykkur til
Drottins Jesú, sem er hjá ykkur, og tjáið honum allt. Segið
honum, að þið hafnið allri annari von og felið ykkur alger-
lega í hans hönd. Trúið á hann nú á þessu augnabliki, til þess
að ekki fari svo, að jafnvel sjálft fagnaðarerindið verði ykkur
„ilmur af dauða til dauða.“ Ef þú treystir Kristi, þá hlýtur þú
að öðlast lífið. Ó, Andi Guðs, hjálpa þú mörgum til að koma
nú á þessari stundu og treysta hinum krossfesta og upprisna
frelsara!
í nafni Jesú Krists! Amen.