Fylkir - 01.01.1923, Qupperneq 48

ftcm eg |iekti til, þar í hænum. Svenski presturinn N. Söderhlom
tók mér ktirteisle»a, svo gerði einnig danski sendiherrann og sa
mér um leið fyrir herbergi, þar sem eg gæti búið eins mánaðat'
tíma. Herbergið var á Rue St. Anne, skatnmt frá lista-liöllinni Lottvre;
og var bjart og loptgott. Eg kynnti mér þegar í stað helstu útveg1
til að fá viðttnanlega atvinnu, lielst á verksmiðjtim, og sótti saim
tímis nm leyfi til að sýna áhaldið, sem áður er nefnt, í þeirri voin
að mér græddust vinir á meðal lærðu niannanna í París. Fyrir til
mæli vísindamannsins A. Comu, fékk eg leyfi til að sýna gerfið i"'11
og gera tilraunir mínar á rannsóknar-stofu Sorbonnc háskólans.
það gerði. eg, og bætti áhaldið um leið. Vísindamaðurinn Lippman11
kom einuni tvisvar sinnttm til að athuga það og spyrja mig spjó1'
tinum úr. Eg gaf hontun hein svör; sagði, að áhaldið væri lai'r1
frá því að vera fullgert, eg sýndi það til að vita, hvort mér fróða"
nienn vildu hjálpa tnér til að fullkotnna það. Við það lauk sanital'
okkar. Enginn efnamaður í París, bauð mér, eða fékkst til a<”*
leggja fram svo mikið scm 1000 franka (= 750 kr.) Iivað þá mel1’
til þess, að eg gæti lialdið áfram. Pó var hugmyndin frumleg
gerfið einnig, Eg varð því að gefa þetta frá mér og sjá fyrir mu"111
og maga, eða eiga á hættu að verða sendur eitthvað hurtu úr I>;U
ís, já burt úr Frakklandi. í þeim svifutn fann eg yfirkennara Janssc"
að máli, en liann, gamall maður, gaf mér litla von, og réði t"^1
til að taka því, sem að höndtim hæri. Var þá tiijög liðið á n""1
uðinn og eg enn næslum atvinnulaus. Tók eg þá gamla vop"11
mitt, pennann, og ritaði, einn góðan veðurdag, grein á frönsku vi11
indalegs efnis, eins og andinn blés mér í hrjóst. Tók svo handriti^
til vísindablaðsins Cosmos, nr. 5 Rue Bayard; eg hafði þegar f"1H'
ið ritstjóra þess, hr. B. Baily. Hann liafði tekið kveðju minni
þrátt fyrir það að eg talaði frönsku illa —þegar liann vissi að eg Vl11
íslendingur og mælti á latínu það, sem eg' gat ekki sagt á frönsk"-
Mánuðurinn leið svo, að eg hafði ekki vissa atvinnu, og eg fór ó"
hr. Olsen með töskuna í hendinni eitthvað út á götuna, til að lella
mér annars náttstaðar. Eg kom ekki undir þak þá nótt. En n*5 ‘1
rnorgun, þegar eg var að taka mér hressingu á kaffiliúsi einu, heiP
aði ungur lögregluþjónn upp á mig kurteislega, bað mig að fyteia
il
vel