Fylkir - 01.01.1923, Blaðsíða 51

31
% liélt verki mínu áfram, þar til byggingin var fullger og sýningin
°Pnuð. Eftir slysið hækkuðu Svíar kaup mitt upp í 10 franka á dag,
t*ai' til byggingin var fullger; — aðrar skaðabætur fékk eg ekki,
Pð eg sækti um skaðabætur, þegar eg sá hve alvarlega eg hafði meiðst.
Næsta sumar samdi eg eina ritgerð á íslenzku, sem birtist í Þjóð-
og Heimskringlu, undir fyrirsögninni fsland frjálst , og sagði
IJr|i leið frá mínum eigin slysförum. Greinin birtist, en meiðsla sag-
a" ekki; og engin hjálp kom mér frá íslandi þá, nema 100 kr.,
Sei" Halldór Jótisson bankagjaldkeri hafði sent mér. Ei heldur sendu
kpnningjar mínir vestanhafs mér neina peninga. En ungur maður,
^gvar Búason að nafni, nýlega útskrifaður með beztu einkunn í
lattúruvísindum við Manitoba háskólann, sendi mér um haustið 200
að mig rninnir, í peningum. Blöð og tímarit komu mér sjaldan
^ra íslandi, aðeins Fjallkonan einstöku sinnum og altaf sjaldnar og
slaldnar. Reykjavík virtist hafa kastað rafmagns-málinu alveg fyrir borð,
e"is og mér, og tekið alt önnur mál á dagskrá, svo og alþingi.
^r'ð 1901, gekk eg í þjónustu bóksala nokkurs, P. Bord að nafni,
°k vann hjá honum þar til 1903. Fékk eg þá sjálfur að útvega og
Se>ia bækur þar í borginni upp á eigin reikning; og það var atvinna
111111 meðfram tungumálakenslu, á meðan eg var í París.
Haustið 1906, hinn 5. Okt., varð eg fyrir yfirkeyrslu, er eg var
fara yfir stórgötuna Bd. des. Italiens (í II. Dómhring). Pá einnig
0|Hu Vestur-íslendingar mér til hjálpar, á meðan eg þjáðist af þeim
averka, nl. beinbroti. Sá vottur um veglyndi Vestur-ísl., sýndi mér,
eg hafði ekki unnið þar alveg fyrir gíg. En frá íslandi komu mér
altaf færrj 0g færrj fregnir 0g þært sem komu, voru mér allar
1,le'ra og minna ógeðfeldar. Fyrst afnám landshöfðingjans og upp-
51 lýðveldisins, árið 1903, þá lagning sæsímans til Hjaltlands, sum-
ar‘ð 1906, og alt verslunarbraskið, sem honum fylgdi, þá bygging
^S-Stöðvar Rvíkur, árið 1909, og jafnframt henni kaup og sölur
^ ^lztu og beztu vatnsföllum íslands. Eg sá að hverju stefndi.
eýkjavík, jafnvel alþingi, hafði fordæmt erindið, sem eg hafði með
^sVerðum tilkostnaði flutt 2—3 ár samfleytt, — Hinn 20. Febr. 1913,
^ðist eg loksins veikur, niest af illri aðbúð í ofnlausu herbergi, og
4*