Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1895, Blaðsíða 93

205
að rjettast væri að segja svo söguna sem hún geng-
ur, eða skýra svo frá lifnaðarháttum þeirra manna,
sem jeg þekkti bezt, en það var hinn fátækari hluti
manna, eins og það kom mjer fyrir sjónir, er jeg
fór að muna til mín eða taka eptir, án nokkurrar
tilraunar til að lofa eða lasta. Hygg jeg, að saman-
burður seinni tímans við liðna tímann geti því að
eins verið rjettur, að liðna tímanum sje lýst hlut-
drægnislaust og að hann sje sýndur i hinu rjetta
Ijósi, en engu gyllingarskini brugðið yfir hann. Eigi
var um að villast hverra háttum og hag jeg lýsti,
með því að jeg skýrði sjálfur frá því í ritgjörðinni.
Enginn ríkismaður þarf því að kunna mig fyrirþað,
þó jeg ekki lýsti lifi þeirra. Það var aldrei tilgang-
rir minn að gjöra það. Til þess vantaði mig þekk-
ingu, en fannst eigi rjett að reyna það, sem jeg fann
mig ekki mann til. Eptir þessar almennu athuga-
semdir skal jeg nú leyfa mjer að fara nokkrum orð-
um um fáein atriði í ritgjörð Olafs, er mjer finnast
miður rjett.
A bls. 200 skýrir höfundurinn frá því, að jeg
telji of fá bæjarhús, nefnilega 4 auk skemmu og
^miðju, og vill sanna það með því, að hann hafi i
höndum úttekt á 46 Reynistaðarklausturs jörðum frá
1826, 15 jarðirnar sjeu þar með 4 húsum, 29 með
5, 6 og 7, en 2 með 8 og 9 húsum. Þess ber nú
hjer að gæta, að auk hinna venjulega bæjarhúsa
voru, eins og höfundurinn tekur fram, opt ýmsir
kofar i bænum eða við hann, svo sem eldiviðarkof-
ar, mjólkurhús, lambakofar o. s. frv. Þessir kofar
eða hús, sem hann mun heldur vilja kalla, munu
að vísu hafa verið taldir í úttektum, en ékki sem bœj-
arhús, — fyrir þá skuld nefndi jeg þá ekki í rit-
gjörð minni, þó jeg þekkti þá vel og vissi að þeir