Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1895, Blaðsíða 102

214
eptir öramu sinni, sem var hjá síra Árna JónssynL
Sagan hefur því ekki farið margra á milli, og er að
öllum líkindum sönn. Þó eitthvað læst hús hefði
verið til á prestssetrinu annað en kirkjan, sem höf-
undinum finnst sjálfsagt, gat það álitist ótryggara
til matargeymslu en kirkjan, eins og þá stóð á.
Höf. fellur auðsjáanlega illa lýsing mín á grasa-
grautar tilbúningnum, en í því einu skilur okkur
þó á, hvort grösin voru látin í eptir eða áður en
mjölinu var kastað út á. Þykir mjer sjálfsagt, að
hann hafi hjer rjett fyrir sjer, en mig hafi misminnt,
enda skal jeg als eigi keppa við hann um þekkingu
á grautartilbúningi. Flautir munu hata tíðkast hjá
fátækara fólkinu á stöku stað miklu lengur en höf.
telur, jafnvel fram yflr 1840, að minsta kosti skildi
jeg svo i ungdæmi mínu frásagnir þær, er jeg
heyrði um flautir, að fiautagjörð væri þá eigi með
öliu úr gildi gengin. Að hleypir hafi verið látinn i.
uýmjólkina, eins og hann segir, kann vel að vera..
Eu ekki þarf höf. að þykja það stórum undarlegt,.
þó énginn geti sagt honum, hvar Flauta Bríet hafi
búið, sem hann sjálfsagt ætlar, að hafi fundið upp
flautagjörðina. Þess er ekki að vænta, hafi Bríet
þessi fundið upp flautirnar, að hann hafi talað við
nokkurn svo gamlan að komið hafi til hennar eða
sjeð bólstað hennar. Flautirnar hjer á landi eru.
eldri en að svo geti verið, því að um þær er getið>
í Sturiungu árið 1242. Þá átu þeir Þórður kakali
og menn hans í nóvemberm. flautir í Bræðratungu
í Árnessýslu, á búi Þóru Guðmundsdóttur, móður
Gissurar jarls, í óleyfi. Fyrir þetta flautaát gjörði
Kolbeinn ungi Þórð og 13 menn hans seka á alþingi'
sumarið eptir. Var sú sekt i háði kölluð flautasekt
og þókti lítilsvirði. Flauta-Bríet höf. — hafi hún