Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1895, Side 39

Eimreiðin - 01.01.1895, Side 39
39 Blóðvatnslækning við barnaveiki. Eitt af því, sem mestum tíðindum þykir sæta í hinum menntaða heimi, er uppgötvun nýs meðals við barnaveikinni. Öllum er kunnugt, hversu hættulegur sjúkdómur barnaveikin er; allir vita, hve litlu læknar til skamms tima hafa áorkað til þess að ráða meini þessu bót. Þó læknisfræðinni í mörgum greinum hafi fleygt stórum áfram á síðari tímum, þá hefur hún að því er barnaveikina snertir aðeins fetað smátt, en samt allt af heldur fram á bóginn. En nú er svo að sjá sem stærra stig sje stigið, að varnarmeðal og læknislyf sje fundið, sem að minnsta kosti geti glætt vonir þeirra, sem að hinum veiku standa. Pað má álíta það fullsannað, að barnaveikin stafi frá sjerstakri bak- teriutegund, sem kennd er við læknana Klebs-Löffler, er fyrstir uppgötvuðu bakteriu þessa, og menn hafa siðan ávallt getað fundið þar sem um reglulega barnaveiki hefur verið að ræða. Aðrar sóttvekjandi bakteriur finnast og opt jafnframt og bætir það ekki um. Par eð hin sama bak- teríutegund veldur hinni svo nefndu illiynjuöu hálsbólgu (difteritis) og barnaveikinni (croup) og því í raun og veru cr sama veikin, eru báðar tegundir veikinnar í grein þessari. einu nafni nefndar barnaveíki. Að veikin er mjög sóttnæm er alkunnugt. Henni fylgir sóttveiki. í kverkum barnsins ber bráðlega á hvítgráum flekkjum sjerstaklega á tungukirtlunum; þessi skán eða skóf breiðist fljótt yfir kverkarnar, færist opt yfir á slimhúð nefsins og niður á við í barkann, ef veikin er mjög illkynjuð; hálseitlarnir bólgna og hálsinn verður mjög þrútinn. Þegar svo er komið, á barnið skammt eptir ólifað. Stundum hefur veikin upp- tök sín í barka barnsins og ber þá fljótt á hæsi, andköfum og einkenni- legum þurrum hósta. Svo getur farið, að barnið kafni á skömmum tima vegna andþrengslanna. I skófinni, sem myndast innan í hálsinum, úir og grúir af bakteríum; þær þrífast þar vel og þróast, svo hver ættliður- inn rekur annan. En við þessa æxlun og þróun bakteríanna myndast eiturefni nokkurt, er færist um líkamann með blóðinu, og getur það ýmist valdið bráðum dauða, eða þá seinna meir leitt til bana, þegar sjálf háls- veikin er um garð gengin. Franskur læknir að nafni Roux, einn af læri- sveinum Pasteur’s gamla, hefur fyrstur manna fundið eiturefni þetta i blöði sjúklinganna. fetta og lík eiturefni i blóði sjúklinga kallast á út- lendum málum »Toxalbumin«. Pað eru nú bráðum io ár síðan Pasteur gjörði það uppskátt i franska vísindafjelaginu, að sjer hefði tekizt að finna meðal við veiki þeirri, vatnsfælni, er bit æðissjúkra hunda veldur á mönnum. Eptir langar og örðugar rannsóknir komst hann að þeirri niðurstöðu, að sje eiturefni því, sem veldur hundaæðinu, spýtt inn undir húðina á vissum dýrum, venjist þau smámsaman svo eitrinu, að hið sterkasta eitur sömu tegundar valdi ekki neinum sjúkdómseinkennum á dýrinu. Hefur læknisaðferð þessi 'síðan verið notuð við menn og gefizt vel. Petta vakti fyrir Roux, þegar hann árið 1891 byrjaði á tilraunum sínum til þess að finna meðal við barnaveikinni, en nú fyrst á síðast- liðnu ári þóttist hann sjá svo góðan árangur af tilraunum þeim, sem hann til þessa hafði gjört á dýrum, að hann rjeðist i að reyna meðalið við börn. Einnig þá reyndist honum það vel. Par sem áður dó nær

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.