Eimreiðin - 01.01.1895, Síða 72

Vorkvæði.
(Fyrir minni Islands.)
Þegar flýgur fram á sjá
fagra vorið bráðum,
margar kveðjur Island á
undir vængjum báðum;
blóm á engi, álf við foss
ætlar það að finna,
þá fær hver sinn heita koss
Hafnar-vina sinna.
Syngdu, vor, með sætum róm,
syngdu um holt og móa,
hvar sem lítið lautar blóm
langar til að gróa;
færðu þeim þar föngin sín
full af sumargjöfum; —
kær er öllum koma þín,
kærust norðr i höfum.
Eyjan vor er engum köld,
er þú brosa lætur
hennar morgna, hennar kvöld,
hennar ljósu nætur.
Hún á okkar heita blóð,
hún hefur okkur borið
til að elska líf og ljóð,
ljósið, frelsið, vorið.
Morgunvers.
Glatt úr öllum áttum
óma sæla rómar
merkur-þjóð á meiði,
már á ljettri báru,
af því glæst við austur
unnir fjarrar runnin
málar mæra sólin
mjöll á Ránar fjöllum.