Eimreiðin - 01.01.1907, Qupperneq 4

4
nesi, er þat dreymdi, at hann sá mann mikinn, ok var höggvinn
af hnakkinn, ok á hálsinn. Hann kvað vísu þessa:
Þornar heimr ok hrörnar,
hríð-eflir ferr víða;
þjóð er hörð á heiði
heldr, en vér erum feldir.
Því varð ek norðr með njörðum,
náir féllti þar sárir,
spjót drifu grán á gauta,
geir-hríðar hel bíða:
geir-hríðar hel bíða.
Hafliði prestr Ljótsson heyrði kveðit í Halleyjar-hóli:
Ríðum allir son Sigurlaðar,
róg-stefnu til þar snarir berjask:
sem þeir berjask.
Þórarin Gilsson dreymdi, at kona kvæði þetta:
Mun ek brátt fara þar er þeir berjask
berja grjóti, Björn ok Sighvatr.
Einar kláp dreymdi, at þetta væri kveðit:
Dauðr er hersir, dauðir eru niðjar,
dauðr er dólgrögnir, log-heimr búinn:
log-heimr búinn.
Maðr hét Snæbjörn; hann bjó í Sandvík út frá Höfðahverfi.
Hann gekk út um nótt; þat var fyrir jól um vetrinn fyrir Örlygs-
staða fund. Eá gelck kona í túnit mikil ok þrýstilig, daprlig ok
rauðlituð; hún var í dökkblám kyrtli; stokkabelti hafði hún um
sik. Hún kvað þetta, ok snerisk við honum:
Gríðr' mun ek gumnum héðra,
grand þróask margt í landi,
sótt mun ek yðr, því at ættak
efni margs at hefna.
Enn kvað hún þetta:
Eisandi fer ek unda
undr-samliga funda,
lið ek um hól ok hæðir
hart sem fugl hinn svarti.
Urðr mun eigi forðask,
at kemr fár er várar,
dauðir munu, dólgum várum,
dáins raddar þá kvaddir:
dáins raddar þá kvaddir.
Kem ek í dal, þar er dyljumk,
dánar akrs til vánar;
harmþrungin fór ek hingat
heljar ask at velja:
heljar ask at velja.