Eimreiðin - 01.01.1907, Blaðsíða 69

69
Heklu); 117: nóglegt úrval (nóg eða nægilegt úrval); 124: Thora (ekki til sem ís-
lenzkt nafn; á íslenzku í>óra); 127: vestafari (vesturfari = Ameríkufari, en »Aus-
wanderer« = útflytjandi): 130: kvennakjóll (kvennkjóll); fylgjamaður (fylgdarmaður);
Í34 og 198: saumanál (saumnál); 136: ríðahestur (reiðhestur); 137: sparikassi
(danska, ísl. sparisjóður, rétt 204); 140: sigaretta (danska, ísl. vindlingur); 144: ol-
inn (alinn); 147: aumingur (aumingi); 156: duldinn (dulinn, sbr. 59); í>jóðverjaland,
þjóðverskur (mætti falla burt; allir segja: í’ýzkaland, þýzkur, sbr. 220).
í>á koma loks nokkrar þýðingarvillur:
Bls. 83: heppinn (þýðir ekki »froh«, heldur »glucklich«); 85: »Es liegt mir sehr
viel daran« þýðir ekki: mér liggur mjög á því, heldur: mér ríður mjög á því; aftur
er »liggja á« rétt þýtt á bls. 123; 108: »geputzt« er ekki rétt þýtt með »hreinir«,
heldur »burstaðir« (gæti verið »hreinsaðir«, en hitt almennast); 119: »Buchhandlung«
þýðir ekki »bókhlaða«, heldur bókverzlun, bóksölubúð (rétt 128: bókhlaða = »Bib-
liothek); 128: »Dáne« er ekki »danskur« á íslenzku, heldur »Dani« ; 131: xgestern«
er ekki rétt þýtt með »gærdagur«, heldur »í gær« eða »ígærdag«; 134: »Magazin«
þýðir ekki »skemma« (því síður »snemma«, prentv.), heldur »forðabúr, birgðahús,
sölubúð« (skemma = »Packkammer, Packhaus«); 135: »Redaktion« þýðir ekki
»skrifstofa« (= »Kontor«), heldur »ritstjórn eða ritstjórnarskrifstofa«.
A einstöku stað hefir fornmálið vilt fyrir höfundinum, t. d. bls. 83: þykkir
(þykir) og 131: sauðamaður (smali, smalamaður, fjármaður).
í leiðréttingunum aftan við bókina er »auglýsingunni, drotningunni« leiðrétt
í »auglýsinginni, drotninginni«; en það er einmitt réttara, sem í sjálfri bókinni
stendur, svo þessi leiðrétting hefði mátt missa sig.
En þrátt fyrir þessa mörgu galla er bókin samt mikilla þakka verð og getur
sjálfsagt orðið mörgum þýzkum íslandsfara að miklu liði. V G
DR. HENRY LABONNE: SALVÖR. NOUVELLE ISLANDAISE. París 1906.
Höf. segir að þetta sé fyrsta skáldsagan á frönsku, sem fer fram á íslandi. Hún
fer fram í byrjun 18. aldar. Útilegumenn taka Salvöru heim til sín á grasafjalli.
íslenzkur prestur er gerður útlægur á alþingi, kærður fyrir að hafa myrt Englending
til fjár, og er öllu réttarfarinu lýst nákvæmlega eins og það var til forna. Fór hann
með konu sinni upp í Ódáðahraun og bjó þar með útilegumönnum. Sonur hans
kvongaðist Salvöru. En Englendingurinn sat í varðhaldi um borð á algiersku ræn-
ingjaskipi og var leystur út, svo séra Sigurður, presturinn, gat horfið aftur til bygða.
Alt fór því vel á endanum.
En því segir höfundur að blanda þýði nýmjólk og því kallar hann konu Eng-
lendingsins Miss Burn? Og því lætur hann ekki söguna fara fram á þjóðveldis-
tímanum ?
í>riú lagleg kvæði um ísland eru aftan við bókina, sem er rituð af hlýjum hug
til okkar, þó höf. sé ekki annar eins skáldsnillingur og Pierre Loti (Julien Viaud),
sem ritaði »Pécheur d’Islande«. y. St.
FINNUR JÓNSSON: NORDENS FREMMEDFORBINDELSER I VIKINGE-
TIDEN. (Sérpr. úr »Nordisk Tidskrift for Filologi«. 1906).
í ritdómi sínum um bækur Alexanders Bugges leiðir Finnur Jónsson hesta sína
saman við hann. Bugge ætlar, að samgöngur milli Norðurlanda og brezku eyjanna
séu miklu eldri en sögur segja. Að Hjaltland hafi verið bygt af Norðmönnum
löngu fyrir 800 ræður hann af því, að staðanöfn samsett með -vin og -heimr eru