Eimreiðin - 01.01.1907, Blaðsíða 45

45
Þessu verða menn að gera sér glöggva grein fyrir, ef rekja á rök
þau, er ráðið hafa mestu um þjóðhylli Pyrna. Pá sést, að hjá því
gat ekki farið, að ferskeytlur þorsteins, hringhendur hans og odd-
hendur, yrðu alþýðueign, ekki sízt er þær vóru jafnspakar og
gagnorðar og vísan sú arna:
»Meinleg örlög margan hrjá
mann og ræna dögum.
Sá er löngum endir á
Islendingasögum «.
Eða þá þessar yndisfögru vísur á víð og dreif úr »Lágnætti« :
»Ekki er margt, sem foldar frið,
fegur skarta lætur,
eða hjartað unir við,
eins og bjartar nætur.
Stjörnur háum stólum frá
stafa bláan ósinn
út við sjáar yztu brá
eftir dáin ljósin.
Sóley kær, úr sævi skjótt
sunnan skæra líður.
Sé þér blær um bjarta nótt
bæði vær og þýður«.
íslenzkari vísur hafa aldrei verið kveðnar. Og svona eru allar
vísurnar. Sumar enda betri, því að þær eru myndmeiri, mála
betur og það í ágætum líkingum, sem seinna verður vikið að.
Eær eru bein af beinum og hold af holdi íslenzks alþýðukveð-
skapar, þótt mikill sé munurinn á þeim og honum. Skyldleikinn
sést bezt, ef menn bera miðvísuna saman við þessa velkveðnu
oddhendu Sigurðar Breiðfjörðs (í »Sumrinu«):
»Sunna háa höfin á
hvítum stráir dreglum.
Veröld má sinn vænleik sjá
í vatna bláum speglum«.