Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1909, Side 37

Eimreiðin - 01.01.1909, Side 37
37 hugsa sig um og segja, að það hefði hún ekki gjört. En það var bezta sönnunin fyrir því, að hún hefði skemt sér vel, að hún hafði alls ekki veitt því eftirtekt, að hún var látin fremur afskifta- lítil. Hún hafði skemt sér alveg yndislega, við það eitt, að horfa á Márits. Einmitt af því hún hefði verið ofurlitla vitund hörð við hann við morgunverðinn, og hlegið ofurlítið að honum í gær, þótti henni yndi að horfa á hann í dansinum. Hann hafði aldrei verið jafnfallegur og fyrirmannlegur, að henni fanst. Hann hafði víst verið hálfhræddur um að henni leiddist, að hann gæti ekki dansað og talað við hana eina. En það hafði verið henni næg skemtum að sjá, hve vænt öllum þótti um Márits. Og eins og hún vildi afhjúpa ást þeirra fyrir allra augum! Nei, svo heimsk var dúfan litla ekki! Márits dansaði marga dansa við Elísabetu Westling hina fögru. En það hafði henni staðið öldungis á sama, því Márits hafði hvað eftir annað komið til hennar og hvíslað að henni. »Pú hlýtur að sjá, að ég get ekki losnað við hana. Við erum æskuvinir. Hér á landsbygðinni er það hreinasta nýnæmi, að ná í mann, sem hefur stórbæjabrag á sér og getur bæði dansað vel og talað áheyrilega. Pú verður að lána sveitastúlkunum mig í kveld, Anna María.« En það var eins .og Theódór forðaðist Márits. »Vert þú nú húsbóndi í kveld« hafði hann sagt, og það var Márits líka. Hann sá um alla hluti, hann stýrði dansinutn, drakk skálar með gest- unum og hélt ræður fyrir minni þessa fagra héraðs og fyrir minni kvenna. Hann var óviðjafnanlegur. Bæði Theódór og hún höfðu setið og horft á Márits, og svo höfðu þau ósjálfrátt litist í augu. Pá hafði Theódór brosað og kinkað kolli til hennar. Theódór hlaut að vera upp með sér af Márits. — Pað hafði þó verið leiðinlegt, að Theódór bar eiginlega ekki bróðursoninn á höndum sér. Tegar leið á nóttina, hafði Theódór farið að verða hávær og vildi þá taka þátt í dansinum, en ungu stúlkurnar drógu sig í hlé og sögðust vera lofaðar í næsta dans, þegar hann kom til þeirra. »Dansa þú við Önnu Maríu« hafði Márits þá sagt við föður- bróður sinn. Tað var næstum eins og þau stæðu bæði undir verndarvæng hans. Hún varð svo skelkuð, að hún hrökk við.

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.