Eimreiðin - 01.09.1911, Blaðsíða 45

201
btich der Chinesen», >- Das Totenbuch der alten Agypter*, »Att-
arabische Poesie«, »Das Königsbuch der Perser», »Das Rama-
yana und die Ráma-Literaiur der lnder».
AÖeins þeir, sem kunnugastir voru, vissu, að nú var Baum-
gartner farinn að leggja undirstöðuna að sínu mikla ritverki.
1897 komu loksins 2 fyrstu bindin af alheimsbókmentasögu
hans, »Geschichie der Weltliteratur»: I. »Die Literaturen West-
asiens und der Nillánder<i, II. »Die Literaturen Indiens und
Ostasiens». IJrem árum síðar (1900) komu svo 2 ný bindi: III.
»Die griechische und lateinische Literatur des klassischen
Altertums», IV. »Die lateinische und griechische Literaiur
der christlichen Völker».
Af sérfræöingum og vísindamönnum yfirleitt var verki þessu
tekið frábærlega vel, margfalt betur en nokkur gat gert sér von
um. Baö varð því strax að fara að hugsa fyrir nýjum útgáfum,
°g 1905 voru líka komnar út 3 og 4 útgáfur af þessum fjórum
fyrstu bindum. Og sama árið kom V. bindið: -»Die französische
Literatur». Pað var fyllilega jafnsnjalt hinum bindunum, en af
því Baumgartner hlífðarlaust gagnrýndi þar hinar nýjustu hnign-
unarbókmentir Frakka, þá var því illa tekið í sumum blöðum, þó
það væri hafið til skýjanna af öðrum.
Loks tókst þessum óþreytandi fræðiþul, rétt fyrir andlát sitt,
svo að kalla að ljúka við VI. bindið: »Geschichte der italienischen
Literatun.
Hann vann með óþreytandi elju á banasænginni, unz kraftar
hans, tveim dögum fyrir andlátið, þrutu með öllu. Hann andaðist
í friði og ró, án nokkurrar baráttu við dauðann, umkringdur af
saknandi og biðjandi reglubræðrum.
Hið mikla ritverk hans hafa reglubræður hans tekið að sér
að ljúka við. Bar vantar enn 4 bindí: VII. > Die Literaturen der
Spanier, Portugiesen und der úbrigen romantischen V'ólker»;
VIII. »Die Literaturen der Englánder. Niederlánder und Skan-
dinavier»; IX. »Die Literaturen der Slaven und Magyaren";
X. »Die deutsche Literatur». Til allra þessara binda hafði Baum-
gartner safnað miklu efni, sem hann hefir látið eftir sig.
Baumgartner var tvímælalaust sjaldgætt og merkilegt mikil-
menni. Hann bar það jafnvel utan á sér, því hann var að ytra
útliti harla einkennilegur, er þó jafnframt bar vott um mikla and-
lega hæfileika. Peir, sem komust í nánari kynni við hann, gátu