Eimreiðin - 01.09.1911, Blaðsíða 41

197
eitt, að það þeirra, sem sterkara er og meira kveður að, eins og þurkar
hitt út eða svelgir það upp í sína eigin persónu. Það er brotalítil að-
ferð; en það er ekki rétta leiðin.
Og þið verðið að eldast saman. Minn mæddi og þreytti svipur,
mínar lotnu herðar og mín þungu elliandvörp skulu ekki verða til að
kenna ykkur það um aldur fram. Mín gamla reynsla skal ekki verða
til þess, að draga úr ykkur æskukjarkinn, þegar þið viljið reyna eitt-
hvað nýtt; og ekki skulu gigtarlimirnir mínir verða til fyrirstöðu, þegar
þið að nýtízkusið viljið ljúka upp dyrum og gluggum fyrir norðanvind-
inum oft á dag! Ekki skulu heldur ábreiður mínar, svæflar og sjöl
varpa ömurlegum blæ yfir stofurnar ykkar björtu og æskuþrungnu, né
heldur návist mín leggja hömlur á umferð ykkar um herbergin og
hlátur ykkar og háreysta glaðværð.
Syngið og hlæið og vinnið og berjist baráttu lífsins saman ein
t v ö; þá veitir ykkur hægra að ráða gátur lífsbaráttunnar.
Og látið svo mömmu og tengdamömmu sitja f stólnum sínum
með minningar sínar í sinni eigin stofu, þar sem hún sjálf getur ráðið,
og þéttað og bólstrað og fylt út með fóðurull!
Þar situr hún í stólnum sínum með prjónana sína, óskir og bænir.
Og meðan hún er að prjóna sokka handa þeim litlu Önnum og Sigg-
um, sem smátt og smátt munu koma og kenna þér móðurástina,
þá brosir hún angurblítt, en þó með innilegu þakklæti fyrir það, sem
lífið veitti henni.
Nótt og nýtan dag biður hún um hamingju handa drengnum sín-
um og þeirri, sem hann elskar heitast. En fyrir sjálfa sig biður hún
þess, að henni megi auðnast að læra og leysa þá erfiðu þraut:
að vera bæði móðir og tengdamóðir.
V G.
»Decrescendo«.
Þýzka blaðið »Frankf. Zeitung« flytur svolátandi sögu, sem kvað
vera dagsanna:
Fyrir ry árum knúðu fyrstu kvenstúdentarnir á dyr háskólanna
og báðust inngöngu.
»Hér verður þeim ekki hleypt inn«, hreytti prófessor L. í Halle
úr sér með miklum þjósti, er þetta bar á góma við embættisbræður
hans.
»Hægan, hægan!« sagði einn af þeim, »þér getið þó naumast
afstýrt því«.
»Svo! f*egar fyrsta kvenstúdentinum er hleypt inn hérna, fer ég
mína leið«.
Næsta ár sátu 6 kvenstúdentar sem áheyrendur við fyrirlestra há-
skólans í Halle, en höfðu þó ekki enn fengið innritunar-réttindi þar.