Eimreiðin - 01.01.1913, Qupperneq 57

57
ekki valdið öðrum þjóðum neinum tiltakanlegum áhyggjum; en
að þær hafa samt allar staðið eins og á öndinni og ekki getafr
á heilum sér tekið, hefir komið til af óttanum fyrir afleiðingunum,
þegar farið yrði að skifta reitunum. Pví þó sanngjarnast virtist,.
að sigurvegararnir, Balkanþjóðirnar, fengju einar að njóta þeirra
eigna, sem þær hafa svo dýru verði keypt, með blóði sona
sinna þúsundum saman, þá eru nú ekki allir á því, að láta þær
sitja einar að krásinni, heldur vilja hafa hlut í bagga með, hvernig
skiftunum sé hagað. Hafa tvö stórveldi því nú þegar, áður en
Balkanófriðnum er lokið, komið fram með ákveðnar kröfur við-
víkjandi skiftunum, og hafa bæði (Austurríki og Rússland) her-
væddan liðsafla úti, vígbúinn til atlögu, hvenær sem þjóðhöfð-
ingjarnir gefa bendingu. Pað er þetta, sem hefir valdið mönnum
mestrar áhyggju; því svo er sambandssáttmálum háttað milli
stórveldanna, að hin mega ekki hjá sitja, ef bandamenn þeirra
lenda í ófriði, og þá við búið, að öll Norðurálfan fari í bál og
brand. Sú hætta hefir nú vofað yfir daglega síðustu mánuðina,
og hún er ekki enn hjá liðin nú við árslokin, þó nokkru meiri
von sé um það en áður.
Annars .var alt árið sem leið fullkomið styrjarár, því þegar
það hóf göngu sína, áttu Tyrkir og ítalir í ófriði, sem virtist
ætla að verða afar-langvinnur, af því hvorugir þeirra gátu höggvið
öðrum verulega skarðan skjöld. I Trípólis var vörnum uppi
haldið af hinum innfæddu þjóðum þar, ásamt nágrönnum þeirra i
næstu sveitum Afríku, er veittu þeim lið, og komust Italir því
aldrei ýkjalangt upp frá ströndinni. Úr leiðangrinum mikla og
hættulega yfir eyðimörkina, sem gert hafði verið ráð fyrir, varð
aldrei neitt. Honum var jafnan skotið á frest. í apríl létu ítalir
harða skothríð dynja á vígin við Dardanellasund, og varð það til
þess, að Tyrkir lokuðu sundinu með sprenginöðrum, er varð
™jög tilfinnanlegt fyrir verzlun og siglingar fjölda þjóða, sem
þar áttu leið um. En móti því bragði létu ítalir þann krók koma,
að þeir tóka hershöndum allmargar af eyjum Tyrkja í Grikklands-
hafi. Eftir því sem lengra leið, tók hvorumtveggja þó að leiðast
þóf þetta, og þegar kom fram á sumarið, var farið að spjalla um
friðarsamninga í Ouchy-Lausanne á Svisslandi. Á þeim umræðum.
varð þó nokkurt hlé í júlí, þegar Ungtyrkja-stjórnin féll í Mikla-
garði, og myndað var nýtt ráðaneyti, þar sem menn úr frjáls-
lynda flokknum urðu að skipa bekk með meira eða minna gæru-