Eimreiðin - 01.01.1915, Síða 9

9
höfuðskeljum sjö af bræðrum mínum,
heyrði á mig bölva dauðum beinum —
bani þeirra allra hafði eg verið;
um þann glæp hann grunaði mig ekki!
Gröfin þeirra var fyrir löngu þögnuð.
Pað var misgáð, sem að honum heyrðist:
heiftar-sorg í orðum mínum brytist,
öfund sár, að ekki mætti eg deyja
eins og þeir, og gleyma mér og hvílast.
Eg, sem hef ei nokkurt annað eðli
eða þrá: en fá að lifa sjálfur.
Hitt var það, að var mér brjóstið beiskt til
bræðra minna, því þeir dóu glaðirl
sýndust liðnir sælli en eg, sem lifði,
sigraðir í leiðangri með framför.
Thomsenx) eitt sinn mætti mér við Jöklu,
mannleið utar, vofu á eyðisandi.
Grind mín hnýtt og göngusár á fótum
grunaði hann, að myndu örkuml vættsins,
sem að gæti ei myrt sig — aðeins meitt sig.
Það voru örin eftir stríð við frelsið —
innan-rifja stærri þó og dýpri.
Líttu á mig! Pekkirðu ei þennan Gyðing?
Pjóðsöguna, flæking land úr landi —
sjáðu: ég er afturhaldsins andi!
nl s 1914.
STEPHAN G. STEPHANSSON.
) Thomsen ■=. Grímur 'I hom.en.