Eimreiðin - 01.01.1915, Qupperneq 56

56
sPað er ekki ætlast til, að aðrir en prestarnir ...» stamaði
hann.
»Má ég gera eina fyrirspurn?c
Röddin var fastari og styrkari en áður, og séra Keli var
staðinn upp. Hann var mikill vexti og luralega vaxinn, axlirnar
og hendurnar stórbeinóttar og kraftalegar. Barmurinn á frakkan-
anum hans gljáði af óhreinku. Öll fötin hans báru það með sér,
að hann var þriðja flokks farþegi á skipinu og hafði legið í lesta-
rúminu, líklega veikur af sjósótt, að minsta kosti vanhirtur af
öllum.
Allra augu hvíldu á honum. Það var undrun og meðaumkv-
un í augum manna, kvíði og hálfgerð angist. Pað var sem
horfðu menn á fallið stórmenni. Pessi maður hafði þó eiriu
sinni staðið skrýddur hempu og hökli og rykkilíni. Og nú stóð
mönnum geigur af honum, er hann stóð upp á prestafundinum í
óhreinum görmum, eins og menn sæju mannskaðaveður vera að
skella yfir.
»Má ég gera fyrirspurnina?«
Pað var eindregin skipun í röddinni, en ekki snefill af bæn-
arauðmýkt.
Prestarnir horfðu til fundarstjórans. Einn þeirra mælti hálf-
hátt:
»Við skulum lofa honum. . . .«
»Jæja þá. Ósköp stutta fyrirspurn.«
»0, það er nægur tími,« mælti séra Keli. »fað er nú búið
að eyða hálfri klukkustund til ónýtis.«
Svo rétti hann sig upp og sótti í sig veðrið.
»Pað, sem ég vildi spyrjast fyrir um, er að eins þetta: Eru
það launakjör presta á himni eða jörðu, sem á að bæta?«
Húsið ætlaði að klofna af hlátrinum, sem upp laust. Prest-
arnir hlógu með sjálfir.
Eini maðurinn, sem ekki hló, var séra Keli sjálfur. Honum
stökk ekki bros. Hann stóð grafkyr og alvarlegur á svipinn
og lét hláturinn svella alt í kringum sig eins og hafrót.
Það var auðséð á honum, að hann ætlaði sér að segja
meira.
Einn af prestunum rétti honum tillöguna og benti honum á
orðin: Fundurinn skorar á Alþingi,
Séra Keli lét sem hann sæi það ekki.