Eimreiðin - 01.01.1915, Síða 58

5«
en mér liggur þó við að segja það, að sumum af fyrverandi em-
bættisbræðrum mínum standi að mestu á sama um það, hvað
þeir kenna eða hvort þeir kenna n o k k u ð, ef þeir að eins fá
brauð — gott brauð, og launin þeirra eru sæmilega trygð —
og helzt aukin ofurlítið.«
það fór að heyrast kurr meðal prestanna. Sumir fóru að
hafa orð á því með mestu hægð, að það væri réttast að taka
orðið af séra Kela. Aðrir vildu lofa honum að ausa úr sér ofur-
litla stund lengur; honum mundi vera mikil þörf á því. Séra
Keli þagnaði snöggvast, hlustaði á hljóðskrafið og leit á hvern
prestinn eftir annan, eins og hann væri að vega þá og meta með
augunum. Svo hélt hann áfram:
»Ég sé hér mikið fyrir framan mig af þessum prestslegu
dygðum, sem nú eru »hæst móðins« og í háu verði. Ég sé
mikla bindindissemi, mikla háttprýði í dagfari, mikla almenna
mentun, mikla stillingu og prúðmensku, umburðarlyndi og marga
aðra góða hluti. En af einu sé ég harla lítið. Ég sé harla lítið
af sannleiksást.«
Prestarnir litu upp, allir í einu, litu upp spyrjandi augum,
eins og þeir vildu allir segja það sama: Hvað á maðurinn við?
Söfnuðurinn sat líka stein-hljóður, svo að heyra hefði mátt
flugu anda í húsinu. Allra augu hvíldu á þessum illa búna,
afdankaða presti, sem nú stefndi þeim hempuklæddu fyrir dóm-
stól sinn.
»Sannleiksástina, — já, ég á við sannleiksástina,« mælti
séra Keli og brýndi röddina. »Ástina á sannleikanum, —
hatrið á lyginni. — Éetta, sem meistarinn var krossfestur fyrir,
og margir af þjónum hans hafa síðan verið krossfestir fyrir —
meira að segja brendir fyrir. — Islenzka þjóðin er sjúk af lygi
og yfirdrepsskap — lygi, lygi í allskonar myndum. — Hver
ykkar hefir gripið merki sannleikans og brotist fram fyrir skjöldu
móti lyginni r Nei, þið eruð að hugsa Um launakjörin. Pað er
hættulegt fyrir þau, að haga sér þannig. »Ber þú eigi merkit,
Porsteinn, því at þeir eru allir drepnir, er þat bera,« var sagt
í Brjáns-bardaga. Og merki sannleikans er löngum til falls og
feigðar að bera. Vitni hafið þið fyrir augum, — að minsta kosti
þessa stundina.«
Prestarnir glottu. Bæði þeir og aðrir skildu, hvað séra Keli