Dagblaðið Vísir - DV - 12.03.1984, Blaðsíða 4

Dagblaðið Vísir - DV - 12.03.1984, Blaðsíða 4
4 DV. MÁNUDAGUR12. MARS1984. „FÉKK SMÁVELGIU í MAGANN EFTIR Á” — segir Jörgen Pétursson sem var uppi í krananum sem f éll niður „Eg var á neöri pallinum og sá eiginlega ekki hvaö geröist. Eg tók ekki eftir þessu fyrr en kraninn var kominn niöur,” sagöi Jörgen Péturs- son, starfsmaður Steintaks hf. í sam- tali viö DV. Jörgen var annar mannanna sem voru uppi í bygging- arkrananum, sem féll niður við Seðlabankagrunninn á laugardag. Jörgen og félagi hans, Orn Hauks- •son, voru aö hækka kranann þegar bóma hans seig niöur og hafnaöi á þaki launadeildar fjármála- ráöuneytisins. „Þaö hristist ekkert uppi hjá okkur og ég heyrði ekki neitt, því aö bóman seig svo hægt niöur,” sagöi Jörgen ennfremur. — Voruö þiö í einhverri hættu? „Nei, ég mundi ekki segja það, en þaö heföi getað farið verr.” — Brá þér ekkert við þetta ? „Þaövarekkifyrr eneftirá. Þeg- ar maður var kominn niöur og fór að hugsa um þetta fékk maöur smá- velgjuímagann.” — Þú ert ekkert smeykur viö aö fara aftur upp? „Nei, ég vona að ég haldi mínu striki,” sagöi Jörgen Pétursson. -GB. „Ég tók ekkl eftir þessu fyrr en kraninn var kominn niöur,” sagöi Jörgen Pétursson, sem var uppi í krananum. DV-myndS. Tveir menn vom uppi í þessum stóra byggingarkrana í grunni Seðlabanka- hússins þegar hann féll niður síðdegis á laugardag. Mennina sakaði ekki og þykir það hin mesta mildi að ekki fór verr. Bóma kranans féll niður á þak launadeildar f jármálaráöuneytisins. Tveir starfsmenn verktakafyrir- tækisins Steintaks voru aö byrja að hækka kranann þegar hann sporöreist- ist. Lítiö mun hafa vantað upp á að kraninn væri kominn í jafnvægi, þegar óhappið gerðist. DV-myndir S. „Við vorum að byrja að hækka kranann þegar þetta skeður,” segir örn Hauksson, sem var uppi í kran- anum sem féil niður. DV-mynd S. „Hann fór mjög hægt niður” —segir Öm Hauksson um kranann sem féll niður í Seðlabankagrunninum „Við vorum að byrja aö hækka hann upp um sex metra. Við þurfum að losa um marga bolta og annaö, sem fylgir þessari hækkun. Kraninn þarf aö vera alveg í jafnvægi, en síðan hefur eitt- hvað gefiö sig og þetta skeður,” sagði Orn Hauksson, sem var uppi í kranan- um sem féll niöur viö Seölabanka- grunninn á laugardag. — Kom mikill hnykkur? „Nei, hann fór mjög hægt niður.” örn sagöi að þeir hefðu verið aö hífa meö krananum á laugardagsmorgun og þáheföiallt veriöí bestalagi. Orn sagði síðdegis á laugardag aö ekki heföi veriö búiö að kanna skemmdirnar á krananum. „Þaö eru ekki sjáanlegar miklar skemmdir á festingunum,”sagðihann. -S/GB. I dag mælir Dagfari I dag mælir Dagfari í dag mælir Dagfari Þegar geðveikin gengur aftur Það glaðnar töluvert yfir Þjóöviljanum þegar farið er að sýna kvikmynd byggða á Atómstöðinni eftir Halldór Laxness. Helsti visku- stcinn kommúnista um þessar mundir, Arni Bergmann, skrifar nú um helgina langloku, þar sem rif jað er upp „þjóðfélagsástand”, sem leiddi til tilurðar Atómstöðvarinnar. í þá daga eins og nú, þegar Ölafur Ragnar Grimsson er öðru hverju að panta atómsprengju handa okkur frá Rússum, var atómsprengjan á næsta leiti, og vissi raunar enginn hvar hennar var þörf eða hvers vegna. Bandarikjamenn áttu einir ráð ái atómsprengju á þeim tima, en gera átti hana aö einum allsherjar helveg fyrir Islendinga. Kom þar fram, sem oft áöur, að kommúnistum þóttu ekki atómsprengjur meðfærilegar fyrr en Rússar voru búnir að koma þeim upp. Inn í þetta atómsprengjuhatur kommúnista, á meðan svo stóð að Bandarikjamenn áttu hana einir, blandaðist svo heimfiutningur jarð- neskra leifa Jónasar Hallgríms- sonar, sem engir gátu komið niður á pian gálgahúmors aðrir en komm- únistar. Þessi beina- og atómsprengjukokk- teill er rifjaður upp núna af Árna Bergmann í Þjóðviljanum til litils fagnaðar fyrir þá, sem gert hafa kvikmynd um Atómstöðina. Birtar eru grátklökkar tilvitnanir i kvæði Jónasar með tilvísun til hinnar ■ amerísku atómsprengju, svo smekk- legt sem þaö nú er, og nefndir til framhaldssvívirðingar þeir Jónas frá Hriflu, Kristján Albertsson og Guðmundur G. Hagalín. Ljóst er að kommúnistum er ósárt að hafa Jónas frá Hriflu enn í rógshorninu hjá sér, einnig Kristján Albertsson, en báðir þessir menn, hvor á sinn hátt, reyndu að halda sér uppi menningarlífi i landinu, sem ein- hvers var vert, áður en kommúnistar fóru að ráða skólunum og listunum. Guðmundur G. Hagalin hafði svo unnið sér þaö til óheigi að skrifa bókina Gróður og sandfok, þar sem lýst var vínnubrögðum kommúnista með þeim hætti, að verstu spádómar þeirrar bókar hafa komið á daginn. Segja má að flutningur á jarðnesk- um leifum Jónasar Hallgrímssonar heim til tsiands hafi orðið meira flimtingarmái hjá kommúnistum en nokkur skynsemi nær til. Það hlýtur auðvitað að vera þeirra mál og Arna Bergmanns að vilja í tilefni kvik- myndar láta alia þá gömlu geðveiki kommúnista ganga aftur. Jónas Hallgrímsson hvílir nú á Þingvöllum ásamt Einari Benediktssyni. Þar ættu fleiri að hvila, menn eins og Ás- grímur og Kjarval, en á það má ekki minnast, því þá byrja kansellíin að stynja. Við greftrun Jónasar hér réðust þeir til kistuburðar, sem ekki höfðu talið ástæðu til að ráðast á heimflutning Jónasar. Hljóðara hefði orðið um þessi mál hefði ein- hver kommúnistinn fengið að bera hann. Það fengu þeir ekki og töldu sér gróflega misboðið, en þeir höfðu sendifuiltrúa á staðnum, alþekktan menningarmann, sem rak hausinn uppfyrir vegbrún að greftrun lokinni og spurði hvað hér væri um að vera. Hann var auðvitað ekki að koma af fjöllum og gat með engu móti látið vera að kynna með einhverjum hætti návist sina á staðnum. Svona eru þeir nú bilaðir. Arni Bergmann var ekki á þeim aldri, þegar atómsprengjan amcríska og bein Jónasar voru i um- ræðunni í Þjóðviljanum, að hann kunni að meta þær aðstæður og þá einangrun, sem kommúnistar urðu að þola í þessum málum á sinum tíma. Þess vegna er upprifjun Þjóð- viljans á þessum málum, og hvernig þeim var blandað saman, eins og fram kemur i skáldsögunni, eitt meiriháttar asnaspark, sem þeir einir eru færir um, sem taka trú fram yfir staðreyndir. Kommúnistar höfðu engan sóma af þessum málum og hafa hann því siður nú. Þá er það sérkennilegt, að með þessum hætti skuli ráðist á kvikmyndina, sem i raun á ekkert skylt við þetta mál nema vera dokumentasjón á skáld- sögu. Kemur á daginn í myndinni, að Búi Árland, skepnan sjálf og fulltrúi Vilhjálms Þór, Jónasar frá Hriflu, Olafs Thors og Kristjáns Albertsson- ar, er glæsilegasti maðurinn í mynd- inni, enda gat ekki öðruvísi farið. Atómstöðin, kvikmyndin, átti að vera alþjóðlegt framlag kommúnista á tslandi til friðarmála. Hafði verið mikið haft fyrir því að stemma saman blaðrið í einstöku mönnum þjóðkirkjunnar, friðarbröltið í Olafi Ragnari og þessa kvikmynd. Nú eru horfur á því að kvikmyndin verði ekki að neinu gagni, vegna þess að um hana vélaði listafólk, sem hefur takmarkaðan áhuga á áróðurs- málum. Þá ber þess að gæta aö á sögutíma kvikmyndarinnar var aðeins ein atómsprengja komin til. sögunnar. Hún var okkar megin í heiminum og þess vegna hatursefni kommúnista. Jarðneskar leifar Jónasar voru fluttar hingað fyrir til- stilli borgaralegra afla í landinu. Þess vegna hata kommúnistar beinin. En frumhlaup Árna Berg- mann í Þjóðviljanum verður ekki skilið öðruvisi en að geðveiki geti gengið aftur og hatrið sé enn við lýði. Dagfari.

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.