Dagblaðið Vísir - DV - 08.10.1988, Qupperneq 23

LAUGARDAGUR 8. OKTÓBER 1988.
23
Menning
Rannsóknir á rusli
- um samsýningu í Norræna húsinu
í Norræna húsinu má nú sjá uppi
á veggjum kunnuglegt rusl af
Reykjavíkursvæðinu og nokkrum
þekktum ferðamannastöðum á
Suðurlandsundirlendinu. Á sýn-
ingu þessari sem lýkur á sunnu-
dagskvöld eru t.a.m. mýrarlegnir
áburöarpokar úr Korpúlfsstaða-
skurðum og jarðvegssýnishom úr
Landmannalaugum. Það er sann-
arlega 'tími til kominn að finna
heppilegan farveg fyrir allan plast-
úrganginn sem er sendur daglega
upp í Gufunes, umhugsunarlaust
og án sýnilegs tilgangs. Að ekki sé
minnst á það sem er bara látið
morkna á götunum. Dadaistar
fyrrastríðsáranna vom framkvöðl-
ar slíkrar umhverfisvemdarstefnu
innan hstaheimsins. Að þeirra eig-
in sögn var ætlunin sú aö storka
borgaralegum hstneytendum en í
dag hlýtur viðleitni dadaistanna að
teljast til manískrar umhverfis-
vemdar. Þjóðveijinn Kurt Schwitt-
ers henti t.a.m. aldrei mataram-
búðum og strætómiðum heldur
umbreytti þeim í hst. Með konsept-
hstinni komu vísindalegri vinnu-
brögð til sögunnar. Sýningar kons-
epthstamanna líktust jafnvel út-
stilhngum mannfræðisafna eða
rannsóknarstofum lífeðlisfræð-
inga. Lagt var hald á rashð með
vísindalegt rannsóknargildi í huga.
Norðmaðurinn Kahe Grade er á
þess konar konseptbuxum ef
marka má verk hans í kjahara
Norræna hússins. Verk hans eru
htið eða ekkert stílfærö. Mann-
fræöilegt rannsóknargildi áburö-
arpokanna og steypumótanna er
ugglaust töluvert, en lítið ber á
hugkvæmni í framsetningu. Ric-
hard Long sýndi hér svo eftir-
minnilega í vor hvað hægt er að
gera með drullu að manni býður í
gran að mýrarrauöinn sýni hér
ekki hvers hann er megnugur.
Framlag Þjóðverjans Nicola
Schröder sýnir mun meiri hug-
kvæmni. Landmannalaugaleðjan í
Myndlist
Ólafur Engilbertsson
málmöskjunum er snjallt verk og
ætti sannarlega heima á jarðfræði-
stofnun. í verkum Schröders gætir
mikihar fjölbreytni og smjörpapp-
írsteikningar hans af umhverfis-
verkahugmyndum era sérlega
skemmtilegar.
Höggmyndir Ehsabeth Jarstö eru
þó sennilega eftirminnhegustu
verkin á sýningunni. Hún stundaði
nám við MHÍ í einn vetur og vel
má vera að sá tími komi henni th ■
góða nú við túlkun íslensks um-
hverfis. Hún kann þá hst að hætta
leik þá hæst stendur. Hijúf áferðin
og tjörubrákin í forstofunni er
hreint augnayndi. Steinsteypusk-
úlptúrarnir líkjast reyndar helst
risavöxnum nautshornum.
Kannski Ehsabeth hafi fengið upp-
ljómun í fjósinu á Korpúlfsstöðum?
Sýningin atama er athyghsverð
heinúld um sýnir erlendra ferða-
manna á íslandi. Af þvi tilefni ætla
ég að minna á athyglisverða sýn-
ingu sem útheimtir ferðalag. Á
sunnudag lýkur samsýningu
þeirra írisar Elfu Friöriksdóttur,
Þóris Barðdal og Ragnars Stefáns-
sonar í rústum íshússins við Selt-
jörn, rétt hjá Grindavíkuafleggjara.
Sakir bílstjóraleysis hefur greinar- þessa sýningu en hann ætlar ekki ina - enda mun hér komið sannkah-
höfundur ekki enn komist th að sjá að svíkjast undan merkjum um helg- að „drive-in“ gaherí. -ÓE
NÚ FÆRÐ ÞÚ
MYNTBAUK
í BÍLINN HJÁ
STÖÐUVERÐINUM
||f Bílastæðasjóður Reykjavíkurborgar
STÖDIN SEM HLUSTMD ER 'Jt I
jQ TOPPMUM!
Haraldur Gíslason
ER Á VAKTINNI Á LAUGARDAGS- OG SUNNUDAGSMORGNUM.
Hann hefur starfað á Bylgjunni í tæp tvö ár og hefur sýnt að hann kann að
taka púlsinn á hlustendum. Það er enginn svikinn af morgni
með tónlist Haraldar.
Vtí-9
BYL GJAN