Dagblaðið Vísir - DV - 15.12.1990, Qupperneq 35

saman hófum við linnulausar æfing-
ar með marklendingar, sprengjukast
og annað tilheyrandi. Við fórum
brátt að fylgja skipaíestiun áleiðis frá
landinu. Bæði var um að ræða skipa-
lestir sem sigldu áleiðis tii Rússlands
eða Englands sem og vestur um haf.
Einnig flugum viö til móts við skipa-
lestir sem voru að koma til landsinsf
Okkar hlutverk var að leita uppi
þýska kafbáta og það skipti megin-
máh á þessum tíma að fljúga nógu
vítt og breitt yfir, því að kafbátamir
þurftu að koma úr kafi með ákveðnu
millibili til að endurnýja súrefnis-
birgðir.
Að_ minnsta kosti einn þýskur kaf-
báður náðist fyrir tilstilll Northrop-
vélar. Komið var að honum á sigl-
ingu imdan landinu og eftir nokkurt
sprengjukast gafst áhöfn hans upp
og Bretar náðu honum. Ég fór nokkr-
ar flugferðir án þess að til stórtíðinda
drægi í þeim ferðum. Hér hafði 330.
flugsveitin bækistöð í tvö ár eða þar
til í apríl 1943 . að hún var flutt til
Skotlands. Þá hafði fækkað nokkuð
í flugflotanum vegna skorts á vara-
hlutum. Af mér er það að segja, að
síðari hluta árs 1941 fóru að berast
skýrslur um fullnáin samskipti ís-
lenskra stúlkna og norskra her-
manna. Þótti nauðsynlegt af þessu
tilefni og öðru að Norðmenn héldu
uppi löggæslu með sínum mönnum
og ég var gerður að lögreglustjóra
norsku flugsveitarinnar.
Þetta starf krafðist hins vegar sér-
þjálfunar og var ákveðið að senda
mig vestur um haf til að fullnema
mig í fræðunum. Á aðfangadag jólá
1942 lagði ég upp frá Reykjavík á risa-
stóru amensku. skipi sem sigldi í
skipalest. í þeirri lest voru meðai
annarra skipa Lagarfoss og Goðafoss
á leið til Boston. Við lentum brátt í
miklu ofviðri, og þegar því slotaði
voru ekki önnur skip úr lestinni sjá-
anleg en Fossarnir tveir. En við dól-
uðum áfram áleiðis til New York.
Byssunni beitt
Þegar við áttum eftir sólarhrings-
siglingu til hafnar og sigldum í björtu
veðri varð skyndilega vart við sjón-
pípu kafbáts hafmegin við skipið. Við
höfðum eina stóra byssu um borð
okkur tfl vamar, en kafbáturinn var
svo nálægur að ekki var unnt að
beina byssunni svo neðarlega. Menn
stóðu þama vanmáttugir við borð-
stokkinn og horfðu á tum kafbátsins
sem sigldi samsíða skipinu. Enginn
hreyfði hönd né fót enda fátt til ráða.
Frekar en ekki neitt kippti ég
skammbyssu minni úr slíðri og skaut
fimm skotum að turni kafbátsins.
Ekki veit ég hvort þessi árás hafði
nokkur áhrif, en skömmu seinna
hvarf þó óvinurinn.
Þar sem við vissum af kafbátnum
nálægt okkur höfðu menn vara á sér
um nóttina. Sjórinn var fullur af
maurildum og skyndilega sáum við
rák tundm'skeytis koma æðandi í átt
að skipinu'. Við gátum ekkert aðhafst
annað en horft á tundurskeytið nálg-
ast og bíða eftir sprengingu. En það
hvarf undir bóginn án þess að nokk-
uð gerðist. Við vorum að geta þess
til, að kafbátuinn hefði skotið því af
það löngu færi að það hefði verið
farið að missa ferð og síga í sjó, þeg-
ar það kom að skipinu, og þess vegna
farið undir það. Enduðu þar með
þessar gagnkvæmu árásir okkar og
kafbátsins og við náðum í höfn án
þess að til frekari vopnaviðskipta
kæmi.
Innanhersátök
Næstu mánuði var ég í þjálfun hjá
kanadísku riddaralögreglunni í Tor-
onto. Þama voru við þjálfun tjöl-
menn hð úr flugher og sjóher og var
grunnt á því góða milli sveitanna þar
sem hvor sveitin þóttist yfir hina
hafin. Eitt sinn var ég að koma út
af veitingahúsi ásamt öðrum herlög-
reglumanni. Ég var í einkennisbún-
ingi sjóhers. Á götunni fyrir framan
matstaðinn gat þá að líta tvær fjöl-
mennar fylkingar, önnur frá sjóher
og hin frá flugher, og stóðu þær and-
spænis hvor annarri og voru í þann
mund að rjúka saman í heiftúðug
átök. Ég sá að hér var þörf skjótra
viðbragða, gekk að foringja annars
liðsins og spurði hvort ætlunin væri
að menn reyndu hér með sér í fúl-
ustu alvöru. Ég gæti sagt honum það
að Hitler yrði ánægðm- þegar hann
frétti að þeir væru farnir að drepa
hver annan. Fyrir nú utan þá sem
eftir lifðu og fengju dóm fyrir tiltæk-
ið. Er ekki að orðlengja það, að hðs-
safnaðurinn leystist upp og menn
gengu hljóðir og hógværir á braut.
Þegar náminu var lokið var flug-
sveitin komin th Skotlands og ég var
sendur þangað. Ég fór með gömlu
norsku hvalveiðiskipi frá Halifax til
Glasgow og hafði með mér 18 fanga.
Þetta voru sjómenn sem höfðu farið
af norskum skipum í Bandaríkjun-
um og orðið innlyksa þar. Ferðin til
Glasgow gekk vel, sléttur sjór alla
leið og fangamir hinir stihtustu.
Trúðu á sigur
Eftir að hafa skilað af mér föngun-
um hélt ég til Uban í Skotlandi þar
sem flugsveitin var farin að þjálfa sig
á Sunderland flugbáta. Þegar því
lauk vorum við sendir til Hjaltlands-
eyja og höfðum aðsetur í Sullonvoe
þar sem var flugvöllur en er nú olíu-
stöð. Verkefni flugsveitarinnar var
þaö sama og á íslandi, fylgja skipa-
lestum og leita uppi kafbáta. ég var
þarna sem yfirmaður herlögreglu en
engin stórmál komu upp og sam-
skipti við íbúana vandræðalaus. Á
Hjaltlandséyjum var ég síðan aht til
stríðsloka en hélt til Noregs og hitti
konu mína og son í fyrsta sinn í öll
þessi ár. Ég hafði staðið við ákvörðun
mína um að ganga tíl hðs við Norð-
menn í stríðinu, en atvikin höguðu
því þannig að ég lenti aldrei á ví gvell-
inum sjálfum, ef svo má segja. Hins
vegar sá ég margar hörmulegar af-
leiðingar stríðsins og þegar ég gekk
í herinn vissi enginn hvernig því
myndi lykta. Norðmenn börðust hins
vegar hetjulegri baráttu heima og
heiman öll stríðsárin og trúðu ahtaf
á sigur.
(Ath: millifyrirsagnir eru blaðsins)
Torfærumyndbönd Stöðvar 2
XXX sumarsins 1990 XXX
Jólamarkaður miðbæjarins, Austurstræti.
S. 78378 - 43776
Visa - Euro - Póstkrafa
Æ
JEPPAKLÚBBUR
REYKJAVÍKURtfMSf
* r»
-^Bílabú6
Benna
Aukahlutir Varahlutir Sérpantanir
Vagnhöfóa 23, sími 685825
ÞAR SEM ALLT FÆST í JEPPANN
YFIR ISLANDI
Ekki bara bók
heldur kjörgrinur

Verð kr. 4.460
Fæst í tlestum bóka- og
minjagripaverslunum um aTlt land