Dagblaðið Vísir - DV - 15.12.1990, Qupperneq 40

48
LAÍÍGARDAGÍR Íðí bfii&MSfiá 1990.
Eftir Robert Fisker
Teikning eftir Erik Hjort Nielsen
Trille dvergálfa-
drengur fer í loftbelg
Kyrrðin og róin, sem ríktu venju-
lega við litla vatnið, voru skyndilega
rofin af hrópum og hlátrasköllum frá
hópi drengja og stúlkna sem voru að
leika sér á ísnum.
Enginn af vinunum þremur í trénu
höfðu séð neitt þessu líkt fyrr. Trille
hafði að vísu oft rennt sér á ísnum
sér til skemmtunar og Hopsa hafði
líka reynt þennan leik en þetta var
samt sem áður alveg nýtt fyrir þeim.
Hvemig fara þau að því? sagði
Hopsa skyndilega og neri á sér
trýnið.
Þau eru með eitthvað undir fótun-
um! sagði Trille, eitthvað mjög hált.
Æ, hvað þetta hlýtur að vera gam-
an! Hopsa fylltist svo miklum áhuga
að hann stökk upp á greininni svo
snjór féll á höfuðið á Trille sem sat
á greininni fyrir neðan hann.
Svona, svona, vertu rólegur, mað-
ur! hrópaði Trille. Hopsa fór að hlæja
Þegar maður er jafn for-
vitinn og Trille dvergálfa-
drengur er auðvelt að
lenda í vandræðum. Og
þá er gott að eiga góða
vini sem geta bjargað
manni úrklípunni.
Trille dvergálfadrengur
sat með íkornanum
Hopsa og rauðbrystingn-
um Pippi í litlu grenitré
við vatnið ískóginum.
svo maginn á honum gekk upp og
niður og þá féll aftur snjór á höfuðið
á Trille.
Þetta varð of mikið fyrir Trille.
Hann stökk niður úr greininni.
Ég nenni ekki að sitja og glápa á
þetta lengur. Það er ekki
Hann gat ekki sagt meira því nú
kom einn drengjanna í áttina að
staðnum þar sem hann og vinir hans
höfðu falið sig.
Komið, við skulum flýta okkur héð-
an! sagði Pippi.
En áður en þeir gátu komið sér
burt staönæmdist drengurinn. Hann
var mjög ijóður í framan. Hann kall-
aði eitthvað til hinna barnanna, fór
úr úlpunni og kastaði henni alveg
upp að grenitrénu svo greinarnar
hristust og snjór féll af þeim. Þá lenti
aftur snjór á höfðinu á Trille.
Bæði Pippi og Hopsa fóru að hlæja
en Trille hafði nóg að gera við að
bursta af sér snjóinn. Nú var nóg
komið, hugsaði hann. Nú ætlaði
hann ekki að sitja og glápa á þau
lengur.
En um leið kom hann auga á úlp-
una sem drengurinn hafði kastað í
snjóinn á jörðinni. Annar úlpuvas-
anna var opinn og það sá í eitthvað
hvítt í honum. Hvað skyldi það vera
sem var þarna í vasanum?
Trille horfði á eftir drengnum.
Jólasaga nr. 3
Hann hafði farið aftur út á ísinn til
hinna barnanna. Það gat því ekki
veriö neitt varhugavert viö að kíkja
betur á þaö sem var í vasanum.
Ertu genginn af vitinu, Trille! hróp-
aði Hopsa, farðu varlega, maður!
Það var hvítur pappír. Poki eða
eitthvað þvíumlíkt. Hann rak nefið
að honum og þefaði. Já, ilmurinn var
sætur. Það hlaut að vera súkkulaði
eða eitthvert annað sælgæti. Hann
fór að rífa pappírinn í sundur. Hann
reyndi að flýta sér eins og hann gat.
Það var súkkulaði. Fallegt súkkul-
aði með hnetum. Ó, en hvað það var
gott á bragðið. Hann beit hvað eftir
annað í stykkiö sem drengurinn
hafði vafið inn í pappírinn.
Trille, Trille! Nú kemur drengur-
inn aftur! hrópaði Hopsa. Við verð-
um að koma okkur héðan. Flýttu
þér, flýttu þér!
En Trille gat ekki fengið sig til að
fara frá þessu bragðgóða súkkulaöi-
stykki. Hann varð að fá sér einn bita
enn. Það var líka svo girnileg hneta
í síðasta bitanum. En nú var ekki
meira eftir! Hann sleikti út um og
ætlaði að fara að klifra upp úr vasan-
um en á sama augnabliki greip
drengurinn úlpuna sína og fór í hana
svo Trille datt niður á botninn á þess-
um djúpa vasa og rak höfuðið í eitt-
hvað hart.
Æ, æ, hvað þetta var vont!
Hann hafði rekist í lykihnn að
skautum drengsins og hnipraði sig
saman þegar hönd kom niður í hann
og tók lykilinn.
Áður en Trille gat áttað sig hafði
drengurinn losað af sér skautana og
stungið lyklinum í vasann á ný og
auðvitað datt hann beint á höfuðið á
Trille.
Æ! hrópaði Trille. Það dettur allt á
höfuðið á mér í dag. Ég verð að kom-
ast héðan!
Hann rak langar neglurnar í vas-