Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1916, Qupperneq 68

74 Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands.
trjáræktarframkvæmdum og áhuga almermings, að óhætt
mun mega telja 3U allra garða, sem trjám hefir verið
plantað í frá Ræktunarfélaginu, meira og minna eyðilagða
af sauðfé? Fyrir það sama seinkar árangrinum af trjá-
plöntuninni um óákveðið langan tíma. Fyrir það sama
missist óútreiknanlega mikið af trúnni og áhuganum á
trjáræktinni meðal almennings, bæði hjá þeim, sem garð-
ana eiga og engu síður hjá hinum, sem vita af görðun-
um, en sjá þar þó litla eða enga framför, án þess þó
að vita hinar réttu orsakir. En sauðkindin sleppur og
skuldaregistrið altsaman er skrifað á bak guði og óblíðu
íslenzkrar náttúru.
Fyrir því vil eg endurtaka það og segja upp aftur og
aftur: Heldur engan trjáreit en illa girtan.
*
*
Af þessum ummælum eða aðvörunarorðum til þeirra,
er trjárækt vilja stunda, mega menn ekki draga þá álykt-
un, að eg vilji halda því fram, að allar trjáræktartilraunir
almennings séu í kaldakoli og áhuginn í afturför. Sem
betur fer eru margar heiðarlegar undantekningar, en á-
huginn eykst hægt, altof hægt. Pað mætti nefna marga
staði, bæði til sveita og í kaupstöðum, þar sem trjá-
ræktin er á góðum þroskavegi og gefur beztu framtíðar-
vonir. Auk einstakra heimila hafa nú ungmennafélögin í
ýmsum sveitum komið upp allmyndarlegum trjáreitum
svo dagsláttum skiftir að stærð, og eru byrjuð að planta,
bæði plöntum úr Oróðrarstöðinni og frá græðistöðvum
landsstjórnarinnar. Yfirlit um þessa staði og reynslu þeirra
væri nægilegt efni í dálitla sérstaka ritgerð, en hér skal
ekki lengra útí það efni farið.