Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 02.02.1952, Qupperneq 47

47
Þetta varð félaginu á ýmsa lund óhagstætt. Fjárhagur
þess var með þeim hætti, að það gat aldrei lagt viðskiptum
þessum nægilegt rekstursfé, og það þoldi illa að verða fyrir
nokkrum skakkaföllum af verzluninni, en hins vegar hlaut
verzlunarálagning ætíð að vera svo lág, að hún nægði ekki
nema til brýnasta kostnaðar, og ekkert var til að leggja í sjóð
til að mæta óhöppum ef einhver kynnu að verða. Þá heimti
verzlunin líka allmikla starfskrafta, og þar sem ætíð var að
því keppt, að hafa sem minnst starfslið, þá mæddi hún mjög
á framkvæmdarstjórunum og dreifði starfskröftum þeirra
frá öðrum athöfnum. Einnig var ekki víst, að þótt þeir væru
góðir tilraunastjórar, þá væru þeir einnig slyngir verzlunar-
menn. Allt um þetta varð verzlunin um skeið fyrirferðar-
mikill þáttur í starfsemi félagsins.
Félagið verzlaði með og útvegaði mönnum eftir pöntun-
um alls konar jarðyrkjuverkfæri, einkum hestaverkfæri,
voru það kerrur, plógar, herfi, moldskúffur, sláttuvélar,
rakstrarvélar, ásamt varahlutum í þessi tæki. Skipta tæki
þau, er félagið seldi, mörgum hundruðum, og varð verzlun
þessi áreiðanlega mjög til að flýta fyrir útbreiðslu þeirra og
notkun. Einnig verzlaði það með handverkfæri. Á öðru
leitinu var verzlun félagsins með sáðvörur og tilbúinn
áburð. Árum saman var Rf. eini aðilinn utan Reykjavíkur,
sem gerði bændum kost á vörum þessum. Þótt magn þessara
vara væri þá sáralítið hjá því sem nú er, þá er þess að minn-
ast, að Rf. var samtímis að kenna mönnum að nota þær.
Vann það þar mikið brautryðjandastarf eins og á mörgum
öðrum sviðum. Og því má við bæta um verzlun félagsins, að
vörur þess voru ætíð vandaðar, og viðskiptamönnunum
tryggt hið bezta, sem fáanlegt var hverju sinni.
En eins og fyrr segir, félagið spann ekki gull af verzlun
sinni, og hvað eftir annað komu fram raddir um að leggja
hana niður, en nauðsynin krafði að henni væri áfram haldið,
meðan aðrir aðilar luifðu ekki vörur þessar á boðstólum.