Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1961, Page 24

24
er skeytt um tamningu vinnuhesta og því þar með óbeint
slegið föstu, að ekki eigi að púkka upp á vinnuhesta í íslenzk-
um landbúnaði, þótt það sé sennilega miklu hagkvæmara
að nota þá við léttari bústörf heldur en mótorvélar. 3. Einu
rökin, sem ég hef heyrt fyrir þessu uppátæki er, að strák-
arnir hafi gaman af þessu og er það nokkurs virði ef ekki
er hægt að gera þeim dvölina á skólunum bærilega á annan
hagkvæmari og eðlilegri hátt. Eg get ekki að því gert, að
mér finnst þessi sportmennska, með tilheyrandi prófi og
premium, gott dæmi um það hve tilviljunarkennd búnaðar-
fræðsla okkar er og laus í reipunum.
Með þessu er ég ekki að deila á skólastjóra eða kennara
bændaskólanna. Þeir kenna og stjórna eftir lögum og reglu-
gerðum, sem eru í mörgu orðið úrelt og við aðstæður, sem
líka eru algerlega ófullnægjandi. Búnaðarfræðsla okkar
þarfnast gagngerðrar endurskoðunar og bændaskólana skort-
ir mikla uppbyggingu og endurbætur. Þetta kostar stórfé,
því allar slíkar endurbætur hafa verið vanræktar í áratugi
og það hlýtur að hefna sín. Þessar umbætur ættu þó að vera
innan þeirra takmarka, sem geta okkar leyfir og er einasta
leiðin til þses að efla álit og aðsókn að skólunum.
En búnaðarfræðslan er tvíþætt. Auk hinnar almennu
búnaðarfræðslu, sem nauðsynleg er hverjum búandmanni,
þarf einnig fræðslustofnun, er annast menntun þeirra
manna, er eiga að leiðbeina bændum, sjá um almenna bún-
aðarfræðslu og annast margháttaðar rannsóknir í þágu land-
búnaðarins.
Til skamms tíma hafa þeir, er við þessi störf fást, sótt
menntun sína til erlendra búnaðarháskóla. Lengi vel aðal-
lega til Búnaðarháskólans í Kaupmannahöfn, en á síðari ár-
um einnig til annarra háskóla, bæði vestan hafs og austan.
Þessi tilhögun hefur sýna kosti en líka galla eins og t. d.
þann, að tilhögun náms og þjálfunar getur verið mjög mis-
munandi eftir löndum og námið misjafnlega alhliða. Eg
ætla, að það hafi verið leiðandi búnaðarmönnum hér all-