Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1961, Qupperneq 103

Oft væri ekki hægt að sá fyrr en seint á vorin, en snemm sán-
ing er höfuðnauðsyn. Á síðari árum hefur tilkoma stórvirkra
véla, ef til vi 11 hlýnandi veðráttufar, ásamt mörgu öðru, gert
kornyrkjuna auðveldari en áður var, og ætti því að prófa
kornyrkjuna að nýju hér norðanlands, og með þeirri tækni,
sem nú er völ á. Hér í Eyjafirði mundi ekki vera fyrir hendi
samfellt land tíl kornræktar í stórum stíl, líkt og á hinu
sendna flatlendi í Rangárvallasýslu. Til þess að gera korn-
ræktina örugga framleiðslugrein hér á landi, þyrfti að fá
fljótvaxnari kornafbrigði, viðhafa nauðsynleg sáðskipti, þar
sem ýmist yrði ræktað korn eða gras, og heyið ,,kögglað“ til
fóðurs.
Árni Jónsson, tilraunastjóri, benti á mikilvægi þeirra til-
rauna, sem Klemenz á Sámsstöðum hefði gert varðandi korn-
ræktina, og sem núverandi kornrækt byggði starfið á. Árni
kvaðst álíta að fara ætti varlega í stórframkvæmdir í korn-
rækt hér norðanlands fyrst um sinn, því búpeningsræktin
mundi gefa bændurn meiri og öruggari tekjur.
Hermóður Guðmundsson upplýsti, að í S.-Þingeyjarsýslu
væri nú myndaður félagsskapur 15—18 bænda með kornrækt
að markmiði. Mundi heppilegt að bíða eftir reynslu þeirra.
Dr. Björn Sigurbjörnsson tók aftur til máls. Hann kvaðst
alls ekki vilja hvetja bændur hér norðanlands til mikillar
bjartsýni varðandi kornræktina. Hins vegar væru margir
hlutir breyttir, hvað þetta snertir, frá því sem áður var, og
hann vildi með komu sinni lringað aðallega skýra frá þeirri
reynslu, sem fengizt hefði sunnanlands og austan með korn-
ræktina sl. sumar, en jafnframt sag.ðist hann þó vilja hvetja
Norðlendinga almennt til gaumgæfilegrar athugunar um
þessi mál.
Þar sem nú var komið að kvöldverðartíma, var frekari um-
ræðum frestað til næsta dags.
Fimmtudag 19. okt. var fundi framhaldið, og hófst hann
kl. 10.15. Olafur Jónsson, ráðunautur, stjórnaði fundi, og