Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1962, Side 66

66
sem ræktunina og áburðarnotkun áhrærir, eins hagstætt
og verða má fyrir nýtingu áburðarins. Það er fullkomið
fásinni að ætla að bæta úr ágöllum ræktunarinnar með auk-
inni áburðarnotknn.
Um fóðurbœtirinn gildir nokkuð svipað og um tilbúna
áburðinn. Kjarnfóðurgjöf er nauðsynleg, einkum í sam-
bandi við nautgriparækt og mjólkurframleiðslu, eigi kýrn-
ar að geta skilað fullum afrakstri. Heyfóður og annað gróf-
fóður, sem ræktað er til að fóðra kýr á, er ekki nógu auðugt
af næringu til þess að fullnægja fóðurþörf hámjólka kúa.
Þær geta einfaldlega ekki torgað nógu miklu af því. Auð-
vitað eigum við að keppa að því að spara kjarnfóður og
gera hlut þess í framleiðslunni eins lítinn og unt er með
hagkvæmum árangri, að minnsta kosti meðan fóðureining-
in í kjarnfóðri er til muna dýrari heldur en í gróffóðrinu.
Kemur þá aðallega tvennt til greina: í fyrsta lagi að keppa
að því að framleiða heyfóður með sem mestu fóðurgildi,
samhliða því sem mjólkurkýrnar eru látnar hafa sem kjarn-
mesta og hagkvæmasta beit þann tíma, sem þær eru úti. í
öðru lagi, að nota kjarnfóðrið aðeins eftir þörfum, en þá
verður bóndinn líka að gera sér glögga grein fyrir því, hve
mikið kýrnar geta étið af heyi og hvert fóðurgildi þess er.
Þegar þetta er fundið er auðvelt að reikna út hve mikið
kýrin getur mjólkað af heyfóðrinu einu saman, en fyrir það,
sem hún mjólkar þar fram yfir, verður hún að fá kjarnfóð-
ur, þ. e. um eitt kg af venjulegu kjarnfóðri fyrir hver 2.5
kg af 4% feitri mjólk. Til þess að geta hagað fóðruninni
á réttan hátt verður bóndinn að fylgjast með nythæð
kúnna, halda mjólkurskýrslu og vita nokkurn veginn hve
feita mjólk hver kýr gefur á hverjum tíma. Hagfræðileg
mörk kjarnfóðurgjafarinnar verða í þessu tilfelli þau, þeg-
ar framleiðsluaukningin greiðir ekki lengur aukningu
kjarnfóðursins.
Mikið hagfræðilegt atriði er það líka að nota rétt kjarn-
fóður. Þýðing kjarnfóðurgjafarinnar er nefnilega tvíþætt: