Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1962, Qupperneq 91

91
vitað er, hver erfðamunurinn er á stoíninum frá búi til
bús og frá héraði til héraðs.
Ég fæ ekki betur séð en með þessu móti sé hægt að af-
kvæmaprófa álitlegan hóp nauta árlega og til muna fleiri
naut en hægt verður að prófa á stöðvunum í íyrirsjáanlegri
framtíð.
í S.N.E. eru um 12% af skýrsluíærðum kúm kvígur að
fyrsta kálfi, skv. upplýsingum Ó. J. Ef gert er ráð fyrir
14.000 kúm á skýrslu í landinu öllu og sama hundraðs-
hluta kvígna og í S.N.E., ættu að vera 1(500—1700 1. kálfs
kvígur á skýrslu í landinu öllu. Ef hægt væri að stilla svo
til, að 30% þessara kvígna væru undan völdum, ungum
nautum og 25—30 dætur undan hverju þeirra, væri hægt að
dæma þannig 16—20 ung naut í landinu á ári og jafnframt
fá vðibótardóm á öll þau naut, sem ættu hin 70% kvígn-
anna, sem á skýrslu koma árlega.
Ólafi finnst ósennilegt, að bændur verði ánægðir með að
fá mikinn hluta af lífkvígum sínum undan óreyndum naut-
um. Þetta er sennilegt, en þá verður líka að minnast hins,
að ungt naut, óreynt, er að jafnaði betra en gamalt naut,
sem ekki hefur verið afkvæmaprófað, svo fremi að um
erfðaframför í stofninum sé að ræða. Þegar stofninn er í
framför fara nautsmæðurnar smábatnandi, og óreynd naut,
sem verða kúneyt í sumar, eru þá að meðaltali betri en
ódæmd naut, sem eru 5 árum eldri.
Okkur Ólafi gengur það sama til í skrifum okkar. Við
viljum báðir vinna að því, að kúastofn landsmanna batni
sem mest með ári hverju. Mér hefur þótt ástæða til að
benda á þær nýjungar, sem fram hafa komið hin síðari ár
og hagkvæmar reynast til að auka árangur kynbótanna.
Ólafur tekur hins vegar upp þykkjuna fyrir þá kynslóð, sem
ekki þekkti þessar nýjungar, og telur tillögur til úrbóta
vera árás á þá, sem að málunum hafa unnið áður. En því
má aldrei gleyma, að á sviði búvísindanna hafa orðið stór-
kostlegar framfarir síðastliðin 30 ár, ekki sízt á sviði hag-