Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1962, Síða 128

128
sólu en jörðin og þar af leiðandi sífellt hulin ógagnsæum
gufuhjúp. Sú síðartalda, sem er miklu fjær sólu heldur en
jörðin, hefur líka miklu tærara gufuhvolf.
Nú ályktaði Simpson þannig, að aukið úrfelli í upphafi
og við lok hvers tímabils með aukinni geislun sólar, orsak-
aði jökulsöfnun á jörðinni, með því að hið aukna úrfelli
yrði aðallega snjór á hálendari stöðum og hærri breiddar-
gráðum, en þegar hitinn væri í hámarki, yrði úrkoman
mestmegnis regn. Með því að gera ráð fyrir tveimur slík-
um hitatímabilum, fékk hann fjögur ísskeið með þremur
hlýviðrisskeiðum á milli. Af hverjum miðskeiðið, sem fell-
ur milli hinna tveggja hitatímabila, er ólíkt hinum tveim-
ur, bæði lengra og svalara með tiltölulega lítilli úrkomu.
Nú ætti því að vera í uppsiglingu langt hlýviðrisskeið.
Kenning þessi er að vissu leyti snjöll, en skortir þó mjög
stuðning. Ekkert virðist benda til, að sólin sé eins breytileg
í háttum og tilgátan gerir ráð fyrir, og rannsóknir benda
til, að jökulsöfnunin hafi orðið vegna lækkandi hita, frem-
ur en aukinnar úrkomu. Ekki gerir kenning þessi heldur
neina fullnægjandi grein fyrir eldri ísöldum, sem orðið
hafa á ýmsum tímum jarðsögunnar og öðrum svæðum
hnattarins. Ættu þær líka að hafa orsakast af mismunandi
háttarlagi sólar, yrði það að vera mjög undarlegt.
3. Kuldasvæði í geimnum. Ekki er hugsanlegt, að mis-
heit svæði séu í geimnum, er haft gætu áhrif á loftslag
jarðar, nema að um mismunandi geislun sé að ræða, en
ef gengið er útfrá, að geislun sólar taki ekki teljandi sveifl-
um, yrði sá mismunur í geislun að koma frá öðrum stjörn-
um. Geislamagn það, sem jörðinni áskotnast nú frá öðrum
stjörnum en sólinni, er algerlega hverfandi og getur engu
áorkað um loftslag hennar, en sé gert ráð fyrir, að sú geisl-
un hafi einhvern tíma verið meiri, þá yrði það að standa í
sambandi við einhverja aðvífandi sól, er komið hefði í nám-
unda við sólkerfi okkar. Þetta mundi þó enganvegin skýra
tilkomu ísaldar, því sú aukna geislun hefði átt að hamla